از محمد بن عمرو بن عطاء روایت است که می گوید: از ابوحمید ساعدی شنیدم که در حضور ده نفر از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم از جمله ابوقتاده گفت: من از همه شما به نماز رسول الله صلی الله علیه وسلم آگاهترم. گفتند: چطور؟ به الله سوگند تو نه بیش از ما پیرو ایشان بوده ای و نه بیش از ما هم صحبت و همنشین ایشان بوده ای. گفت: بله. گفتند: پس کیفیت نماز ایشان را بیان کن. وی گفت: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم به نماز برمی خواست دستانش را تا برابر شانه هایش بلند می نمود، سپس تکبیر می گفت تا اینکه تمام اعضای بدن سر جای خود آرام می گرفت؛ سپس قرائت می کرد، آنگاه تکبیر گفته و دست هایش را تا برابر شانه هایش بالا می برد و سپس به رکوع می رفت و دو کف دستش را روی دو زانویش قرار می داد و اعتدال را رعایت نموده و نه سرش را به زیر انداخته و نه بالا می آورد. سپس سرش را بلند نموده و سمع الله لمن حمده می گفت، آنگاه دستانش را با اعتدال و طمانینه تا مقابل شانه هایش بلند می نمود. سپس الله اکبر می گفت و رو به زمين فرود می آمد و به سجده می رفت و دو دستش را از دو پهلويش دور می کرد. سپس سرش را بلند نموده و پای چپش را فرش کرده و بر روی آن می نشست. و چون به سجده می رفت، انگشتان پاهایش را باز می کرد و به سجده می رفت. سپس الله اکبر گفته و سرش را بلند می نمود و پای چپش را فرش کرده و بر روی آن می نشست، تا اینکه هر عضوی در جای خود آرام گیرد. در رکعت بعدی نیز به همین ترتیب عمل می کرد. اما وقتی از دو رکعت بلند می شد، تکبیر گفته و همچون زمان شروع نماز دستانش را تا مقابل شانه هایش بالا می برد. و ادامه ی نمازش را به همین ترتیب ادا می کرد؛ تا اینکه آخرین سجده ای را انجام می داد که بعد از آن (تشهد خوانده و) سلام می داد؛ (پس از آخرین سجده) به صورت "متورّک" می نشست، يعنی پای چپش را از زير پای راست بيرون می کرد و بر قسمت چپ باسنش می نشست. گفتند: درست گفتی؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم اینگونه نماز می خواند.