الشرح

حدیث مذکور بیانگر یکی از انواع ازدواج های باطل می باشد؛ و آن ازدواج کردن با زناکاری است که از زنا کردن توبه نکرده باشد؛ بنابراین برای کسی که زناکار بودنش ثابت باشد، جایز نیست با زنی پاکدامن ازدواج کند؛ و کسی جز زنی زناکار مثل خودش به ازدواج او درآورده نمی شود؛ تا هر دو مثل هم و در یک وضعیت باشند؛ و این حکم برای زمانی است که از این گناه بزرگ توبه نکرده باشد؛ همچنانکه برای هیچ مسلمان پاکدامنی جایز نیست با زنی زناکار که از این گناه توبه نکرده، ازدواج کند. وصف زناکار شلاق خورده در حدیث، وصفی اغلبی است چون غالبا کسی که زنا کردن وی ثابت شود، شلاق می خورد، وگرنه حکم مذکور در این حدیث شامل زناکاری که شلاق نخورده هم می شود؛ بنابراین عقدِ بسته شده در هر دو حالت، عقدی باطل و بی اعتبار است. الله متعال می فرماید: «الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ» [نور: 3] «مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمی کند و زن زناکار را [نیز] جز مرد زناکار یا مشرک به ازدواج خود درنمی آورد؛ و این [زناشویی] بر مؤمنان حرام است».