از جذامه دختر وهب خواهر عکاشه روایت است که می گويد: با گروهی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم حاضر شدم که ایشان می فرمود: «لَقَدْ هَمَمْتُ أَنْ أَنْهَى عَنْ الْغِيلَةِ، فَنَظَرْتُ فِي الرُّومِ وَفَارِسَ، فَإِذَا هُمْ يُغِيلُونَ أَوْلاَدَهُمْ، فَلاَ يَضُرُّ أَوْلاَدَهُمْ ذَلِكَ شَيْئًا»: «تصمیم گرفتم از همبستری با زنان شيرده نهی کنم؛ اما متوجه شدم اهل روم و فارس بچه های شان را در دوران بارداری شير می دهند و اين کار به فرزندان شان هيچ ضرری نمی رساند». سپس از رسول الله صلی الله علیه وسلم درباره ی جلوگيری طبيعی پرسيدند. فرمود: «ذَلِكَ الْوَأْدُ الْخَفِيُّ»: «اين کار زنده به گور کردن پنهان است». عبیدالله در حدیثش از مقرئ می افزاید: و این مصداق «وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ»: «و آنگاه که از دختر زنده به گور شده پرسیده شود» می باشد.