الشرح

حدیث مذکور بیانگر این مهم است که برترینِ صدقات، صدقه ای است که صدقه دهنده برای نفقه ی خانواده و زیردستانش و پرداخت بدهی اش به آن نیازی نداشته باشد؛ و بر کسی که انفاق می کند واجب است انفاق خود را از کسانی آغاز کند که تحت سرپرستی او می باشند؛ مانند همسر و فرزندان و بردگان و کنیزان؛ و شایسته و روا نیست، عوض انفاق به اینان که از نزیکان وی هستند و نفقه و سرپرستی آنها را به عهده دارد، به کسانی که نسبت دورتری با وی دارند، انفاق کند. همچنین حدیث مذکور بیان می کند که اگر نزد کسی بیش از مقدار نفقه ی کسانی بود که تحت سرپرستی دارد، به فقرا و نیازمندانی که نسبت دورتری دارند صدقه دهد. و همچنین فضل انفاق را بیان می کند که دست دهنده و انفاق کننده نسبت به دست گیرنده از نظر حسی و معنوی بالاتر است؛ چون از مالش انفاق نموده و بخشش می کند.