الشرح

عبدالله بن عمر رضی الله عنهما همسرش را که در عادت ماهانه بود طلاق می دهد؛ پدرش عمر بن خطاب رضی الله عنه این مساله را با رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان گذاشته و رسول الله صلی الله علیه وسلم بسیار ناراحت می شود؛ چون همسرش را به شیوه ی حرامی طلاق داده بود و عمل وی مطابق سنت نبوی نبود. سپس به عبدالله دستور می دهد که به همسرش رجوع کند و او را نزد خود نگه دارد تا از این دوره ی عادت پاک شود سپس دوباره عادت شود و باز پاک شود؛ بعد از این اگر تصمیم به طلاقش داشت و رغبتی به نگه داشتن او نداشت، باید قبل از اینکه با او همبستر شود طلاقش دهد؛ و این همان عده ای است که الله متعال به طلاق در آن دستور داده است. علما در مورد وقوع طلاق زنی که در عادت ماهانه به سر می برد اختلاف کرده اند؛ چراکه طلاق دادن زن در عادت ماهانه حرام است و مخالف سنت؛ روایت ابوداود و دیگران در این حدیث، دیدگاه مفتی به مبنی بر وقوع طلاق در این حالت را تایید نمی کند چنانکه در آن آمده است: «فَرَدَّهَا عَلَيَّ، وَلَمْ يَرَهَا شَيْئًا»: «رسول الله صلی الله علیه وسلم همسرم را به من بازگرداند و طلاقی را که در مدت عادت ماهانه ی وی داده بودم، چیزی به حساب نیاورد». و از طرفی الفاظ وارده در این روایت نه در وقوع طلاق صریح است و نه در این مساله که: این رسول الله صلی الله علیه وسلم بوده که آن را یک طلاق به حساب آورده است. و در حدیث محکمِ مشهور آمده است که: «مَن عَمِلَ عَمَلاً لَيسَ عَلَيهِ أمرُنا فَهُوُ رَدٌّ»: «هرکس عملی انجام دهد که امر ما بر آن نبوده باشد، عملش مردود است». متفق علیه