الشرح

حدیث مذکور بیانگر جواز خوردن میوه ها و غذاهایی است که مجاهدان در دارالحرب به دست می آورند؛ چنانکه خوردن آنها اشکالی ندارد و نیاز به اجازه ی امام نیست؛ چون مجاهد نیاز به غذایی دارد که بدنش قوت بگیرد؛ و ثمره ی ممنوعیت آن چیزی جز زیان و ضرری نیست که متوجه لشکر مسلمانان و چهارپایان شان می شود؛ و برای مجاهدان کار سخت و دشواری است که آذوقه خود و علف حیوانات شان را از دارالاسلام حمل کنند؛ بنابراین استفاده از این مقدار اندک از خوراکی ها شامل غلول و خیانت در غنیمت نشده و از آن استثنا می باشد.