الشرح

Cahiliye döneminde cariyelerin ferclerinden para kazanıyorlardı. Zina eden kendi çocuğu olduğunu iddia ettiğinde çocuğu onun sayıyorlardı. Utbe b. Ebi Vakkas -radıyallahu anh-, Zem'a b. Esved'in cariyesiyle zina etmişti. Bu ilişkiden bir çocuk doğdu. Utbe, kardeşi olan Sa'd b. Ebi Vakkas -radıyallahu anh-'a, bu çocuğu kendi nesebine katmasını vasiyet etti. Mekke'nin fethinde Mekke'ye geldiğinde Sa'd -radıyallahu anh- çocuğu gördü ve kardeşine benzerliğinden dolayı onu tanıdı. Çocuğu sahiplenmek istedi. Yani çocuğu, kardeşinin nesebine katmak istedi. Bu çocuk için Sa'd ve Abd b. Zem'a anlaşmazlığa düştüler. Sa'd -radıyallahu anh-, kardeşi Utbe'nin, bu çocuğun kendi oğlu olduğunu ikrar ettiğini ve çocukla Utbe'nin aralarındaki benzerliği de delil olarak getirdi. Abd b. Zem'a da o benim kardeşimdir. Babamın cariyesinden doğmuştur. Yani çocuğun babası çocuğu doğuran kölenin efendisidir. Babam firâş (yatağın) sahibidir, dedi. Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- çocuğa baktı ve çocuğun açıkça Utbe'ye benzediğini gördü. Zem'a'nın olduğuna hükmetti. «Çocuk (üzerinde doğduğu) firaş (sahibin)'e aittir.» buyurdu. Zina edene de mahrumiyet ve hüsran vardır. O çocuktan uzaktır. Çünkü asılda çocuk, sahih yoldan cariyeyle cinsel ilişki kurma hakkına sahip olan cariyenin sahibine tabidir. Ancak Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, çocuğun Utbe'ye benzediğini görünce kızkardeşi olan Sevde bint Zem'a'ya bakmasını veradan dolayı engelledi ve Sevde'ye onun yanında örtünmesini emretti. Veradan ve ihtiyatlı davranmaktan dolayı bunu yaptı. Yatak sahibi olduğu müddetçe karinelere ve benzerliğe iltifat edilmez.