الله متعال مخلوقات را در تاريکی آفريد، سپس نور خود را بر آنها تاباند، پس هرکس چيزی از آن به وی اصابت کرده باشد هدايت يافته و هرکس از آن محروم شده باشد گمراه گشته است».…

الله متعال مخلوقات را در تاريکی آفريد، سپس نور خود را بر آنها تاباند، پس هرکس چيزی از آن به وی اصابت کرده باشد هدايت يافته و هرکس از آن محروم شده باشد گمراه گشته است». راوی می گوید: بر اساس اين دليل می گويم: قلم بر علم گذشته ی خداوند خشک شده است.

از عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ خَلَقَ خَلْقَهُ فِي ظُلْمَةٍ، فَأَلْقَى عَلَيْهِمْ مِنْ نُورِهِ، فَمَنْ أَصَابَهُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ اهْتَدَى، وَمَنْ أَخْطَأَهُ ضَلَّ»: «الله متعال مخلوقات را در تاريکی آفريد، سپس نور خود را بر آنها تاباند، پس هرکس چيزی از آن به وی اصابت کرده باشد هدايت يافته و هرکس از آن محروم شده باشد گمراه گشته است». راوی می گوید: بر اساس اين دليل می گويم: قلم بر علم گذشته ی خداوند خشک شده است.

[صحیح است] [به روایت ترمذی - به روایت احمد]

الشرح

این حدیث بیان می دارد که الله متعال مخلوقات را در تاریکی آفرید و بخشی از نور خویش را بر آنها تاباند، پس هرکس چیزی از آن نور به او رسید، به مسیر بهشت هدایت شد و هر که نور از او رد شده و به وی نرسید گمراه گشته و از مسیر حق خارج شد؛ زیرا هدایت و گمراهی موافق علم الله متعال است و موافق چیزی است که در ازل بدان حکم کرده است، نه دچار تغییر می شود و نه تبدیل و خشک شدن قلم تعبیری از آن است.

التصنيفات

مراتب قضاء و قدر