از عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که می گوید: چند نفر نزدیک در خانه رسول الله صلی الله علیه وسلم نشسته بودند. برخی از آنها گفتند: آیا الله چنین و چنان نگفته است؟ و برخی دیگر گفتند: آیا الله چنین و چنان نگفته است؟ پس رسول الله صلی الله علیه وسلم صدای آنها را شنید و درحالی از خانه خارج شد (که از شدت ناراحتی آنقدر چهره اش قرمز شده بود که) گویا آب انار بر چهره ایشان ریخته اند. آنگاه فرمود: «بِهَذَا أُمِرْتُمْ؟ أَوْ بِهَذَا بُعِثْتُمْ؟ أَنْ تَضْرِبُوا كِتَابَ اللَّهِ بَعْضَهُ بِبَعْضٍ؟ إِنَّمَا ضَلَّتِ الْأُمَمُ قَبْلَكُمْ فِي مِثْلِ هَذَا، إِنَّكُمْ لَسْتُمْ مِمَّا هَاهُنَا فِي شَيْءٍ، انْظُرُوا الَّذِي أُمِرْتُمْ بِهِ، فَاعْمَلُوا بِهِ، وَالَّذِي نُهِيتُمْ عَنْهُ، فَانْتَهُوا»: «به چنین چیزهایی فرمان یافته اید؟ یا برای چنین چیزهایی برانگیخته شده اید؟ اینکه آیات کتاب الله را با یکدیگر رد کنید؟ امت های پیش از شما در رابطه با چنین مواردی گمراه شدند؛ شما برای این اهداف آفریده نشده اید. ببینید به چه چیزی امر شده اید، پس به آن عمل کنید و از چیزهایی که نهی شده اید، دوری کنید».