الشرح

این حدیث بیانگر خواری و زبونی دنیا می باشد که هیچ بها و ارزشی ندارد؛ و اگر کمترین ارزشی نزد الله می داشت، به هيچ کافری يک جرعه آب هم در دنيا نمی داد، چه برسد به اینکه از آن لذت برده و در آن خوش بگذراند؛ دنیا نزد الله متعال بسیار بی ارزش است بر خلاف آخرت که سرای نعمت های همیشگی برای اهل ایمان است و کفار در آن سهمی ندارند. بنابراین اهل ایمان باید حقیقت این دنیا را درک کنند و تمایلی به آن نشان ندهند و با آن خو نگیرند که دنیا سرای گذر است نه سرای ماندگار. لذا از آن چنان استفاده کنند که به سود آخرت شان باشد؛ آخرتی که همیشگی هست و ماندگار و پایدار. الله متعال می فرماید: «وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ - أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ» [القصص: 60-61] «و آنچه به شما داده شده است، بهره[ی گذرا] و زینتِ زندگی دنیاست؛ و آنچه نزد الله است، بهتر و پایدارتر است. آیا نمی اندیشید؟ آیا کسی که به او وعده ی نیکو داده ایم و به آن خواهد رسید، همچون کسی است که او را از بهره ی زندگی دنیا برخوردار ساخته ایم و روز قیامت از [جمله] احضارشدگان [در آتش دوزخ] است؟».