از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «يُؤْتَى بَأَنْعَمِ أَهْلِ الدُّنْيَا مِن أَهْلِ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَيُصْبَغُ فِي النَّارِ صَبْغَةً، ثُمَّ يُقَالُ: يا ابْنَ آدَمَ، هَلْ رَأَيْتَ خيراً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِكَ نَعيمٌ قَطُّ؟ فيقول: لا واللَّه يارَبِّ. وَيُؤْتَى بأَشَدِّ النَّاسِ بُؤْساً في الدُّنْيَا مِنْ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَيُصْبَغُ صَبْغَةً في الجَنَّةِ، فَيُقَالُ لَهُ: يا ابْنَ آدَمَ، هَلْ رَأَيْتَ بُؤْساً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِكَ شِدَّةٌ قَطُّ؟ فيقولُ: لا وَاللَّه، مَا مَرَّ بِي بُؤْسٌ قَطُّ، وَلا رَأَيْتُ شِدَّةً قَطُّ»: «روز قيامت آسوده ترين و برخوردارترين فرد از نعمت ها در دنیا را می آورند که از دوزخیان است و يک بار در دوزخ غوطه می دهند؛ آنگاه به او گفته می شود: ای فرزندِ آدم، آيا هرگز خوشی و خيری ديده ای؟ آيا هرگز نعمتی به تو رسيده است؟ و او می گويد: ای پروردگار من، به الله سوگند، خير. و فقيرترين شخصی را که بيش از همه ی مردم در دنيا رنج و سختی کشيده و سزاوار بهشت شده، می آورند و يک بار در بهشت غوطه می دهند و سپس به او گفته می شود: ای فرزندِ آدم، آيا هرگز رنج و فقری ديده ای؟ آيا هرگز سختی ای بر تو گذشته است؟ و او - در پاسخ - می گويد: نه، به الله سوگند هرگز ناراحتی و رنجی بر من نگذشته است؛ هرگز سختی نديده ام».