الشرح

رسول الله صلى الله عليه وسلم نزد فرزندش ابراهیم رضی الله عنه می رود که در آستانه ی مرگ قرار دارد؛ اشک از چشمان مبارکش جاری می شود که عبدالرحمن بن عوف با تعجب به ایشان می گوید: شما هم ای رسول خدا؛ یعنی مردم بر مصیبت صبر نمی کنند و شما هم مانند آنان عمل می کنید؟ گویا از این عمل رسول الله صلی الله علیه وسلم تعجب کرده است؛ چون رسول الله صلی الله علیه وسلم آنان را به صبر تشویق می کرد و از بی تابی کردن نهی می نمود. لذا به وی پاسخ می دهد که آن رحمت است. یعنی حالتی که مشاهده می کنی، در اثر نرم دلی و ارتباط عاطفی است که با فرزند وجود دارد؛ و به دنبال آن فرمود: «چشم می گريد و قلب اندوهگين است؛ و ما سخنی جز آنچه پروردگارمان را خشنود سازد، نمی گوييم و ای ابراهيم، ما از فراقِ تو اندوهگين هستيم». یعنی خشمگین نمی شویم و صبر می کنیم؛ و رحمت با صبر و ایمان به تقدیر منافاتی ندارد.