الشرح

خانه های بنی سلمه در اطراف مدینه بود که معاذ بن جبل انصاری رضی الله عنه امامت نماز در میان آنها را برعهده داشت؛ معاذ رضی الله عنه علاقه ی زیادی به خیر و نیکی داشت و به دلیل محبتی که با رسول الله صلی الله علیه وسلم داشت و از طرفی مشتاق فراگیری علم و دانش نماز بود، در نماز جماعت به امامت رسول الله صلی الله علیه وسلم حضور پیدا می کرد و پس از آنکه نماز فرض را به همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم می خواند، نزد قومش می رفت و همان نماز را برای آنها امامت می داد که این نماز در حق معاذ نافله بود و در حق قومش نماز فرض محسوب می شد. این عمل معاذ، با آگاهی رسول الله صلی الله علیه وسلم و تایید ایشان صورت می گرفت؛ اما گاهی معاذ رضی الله عنه نماز را طولانی می کرد حال آنکه شریعت اسلامی موصوف به آسان گیری می باشد؛ چون ثمره ی سختگیری، ایجاد نفرت است. وقتی به رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر رسید که معاذ برخی از نمازها را طولانی می کند، به او توصیه فرمود که وقتی امام است، نماز را کوتاه بخواند و سوره هایی چون "سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأعلى"، "وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا"، "وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى" را مثال می زند، چون برای کسانی امامت می دهد که سن و سالی از آنها گذشته و پا به پیری گذاشته اند و افراد ناتوان با وی نماز می خوانند و کسانی که کار فوری دارند و طولانی خواندن نماز برای آنها میسر نیست. بنابراین مراعات حال آنها و کوتاه خواندن نماز بهتر است. اما وقتی که کسی به تنهایی نماز می خواند، هر اندازه بخواهد می تواند نماز را طولانی کند و مانعی برای آن وجود ندارد.