از عَدِی بن عميره کندی رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَن اسْتَعْمَلْنَاهُ مِنْكُمْ عَلَى عَمَلٍ، فَكَتَمَنَا مِخْيَطًا فَمَا فَوْقَه، كَانَ غُلُولاً يَأْتِي بِهِ يوْم الْقِيامَةِ»: «کسی که او را بر کاری (مانند جمع آوری زکات) بگماريم و او سوزنی يا کمتر از آن را از ما پنهان کند، خيانت به شمار می رود و روز قيامت آن را با خود می آورد». مردِ سياهی از انصار برخاست - گويا اينک به او نگاه می کنم - و گفت: ای رسول خدا، مأموريتی را که به من داده ايد، پس بگيريد. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «وَمَا لَكَ؟»: «تو را چه شده؟» پاسخ داد: از شما شنيدم که چنين و چنان فرموديد. فرمود: «وَأَنَا أَقُولُهُ الآن: من اسْتعْملْنَاهُ عَلَى عملٍ فلْيجِيء بقَلِيلهِ وَكِثيرِه، فمَا أُوتِي مِنْهُ أَخَذَ ومَا نُهِى عَنْهُ انْتَهَى»: «الآن هم همين را می گويم: هر که او را بر کاری گماشتيم، بايد کم و زيادِ آن را تحويل دهد؛ و هر آنچه از آن به او داده شد، بپذيرد و از هرچه منع شد، دوری نمايد».