اگر از نعمت ها و پاداشی که نزد الله متعال داريد آگاه بوديد، دوست داشتيد که فقر و تنگ دستیِ شما بيشتر شود.

اگر از نعمت ها و پاداشی که نزد الله متعال داريد آگاه بوديد، دوست داشتيد که فقر و تنگ دستیِ شما بيشتر شود.

از فضاله بن عُبَيد رضی الله عنه روایت است که وقتی رسول الله صلى الله عليه وسلم نماز جماعت را آغاز می کرد، برخی از نمازگزاران از شدت ضعف و گرسنگی به زمين می افتادند و آنان، اصحاب صفه بودند؛ تا جایی که صحرانشينان می گفتند: اينها دچار جنون شده اند. وقتی رسول الله صلى الله عليه وسلم نماز را تمام می کرد رو به ايشان - اصحاب صفه - کرده و می فرمود: «لَوْ تَعْلَمُونَ ما لَكُمْ عِنْدَ اللَّه تعالى، لأَحْبَبْتُمْ أَنْ تَزْدادُوا فَاقَةً وَحَاجَةً»: «اگر از نعمت ها و پاداشی که نزد الله متعال داريد آگاه بوديد، دوست داشتيد که فقر و تنگ دستیِ شما بيشتر شود».

[صحیح است] [به روایت ترمذی]

الشرح

در این حدیث آمده که مردانی در صف نماز و درحال قیام بودند که از شدت ضعف و گرسنگی به زمین افتادند؛ آنان اهل صفه بودند؛ افراد زاهد و پارسایی از صحابه که فقیر و غریب بودند و تعدادشان به هفتاد نفر می رسید و گاهی کم و گاهی زیاد می شدند و در سابیان مسجد نبوی ساکن بودند و خانه و مال و فرزندی نداشتند؛ صحرانشینانی که آنها را در این وضعیت می دیدند، گمان می کردند مجنون بوده و دچار جنون می شوند که چنین به زمین می افتند؛ اما رسول الله صلی الله علیه وسلم به اهل صفه فرمود: «اگر چیزی از خیر و خوبی می دانستید که نزد الله متعال در انتظار شماست، دوست داشتید به فقر و نیازمندی شما افزوده شود».

التصنيفات

فضل صحابه رضى الله عنهم