هرکس بگويد: لا إلهَ إِلا اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ، پروردگارش او را تصديق می کند و می فرمايد: معبود بر حقی جز من نيست و من بزرگ ترينم.

هرکس بگويد: لا إلهَ إِلا اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ، پروردگارش او را تصديق می کند و می فرمايد: معبود بر حقی جز من نيست و من بزرگ ترينم.

از ابوسعيد خدری و ابوهريره رضی الله عنهما روایت است که گواهی داده اند رسول الله صلى الله عليه وسلم فرموده است: «مَنْ قَالَ: لا إلهَ إِلا اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ، صَدَّقَهُ رَبُّهُ، فَقَالَ: لا إلهَ إِلا أنَا وأنَا أكْبَرُ. وَإِذَا قَالَ: لا إلهَ إِلا اللهُ وَحدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، قَالَ: يقول: لا إلهَ إلا أنَا وَحْدِي لا شَريكَ لِي. وَإِذَا قَالَ: لا إلهَ إِلا اللهُ لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحَمْدُ، قَالَ: لا إلهَ إِلا أنَا، لِيَ المُلْكُ وَلِيَ الحَمْدُ. وَإِذَا قَالَ: لا إله إِلا اللهُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا باللهِ، قَالَ: لا إلهَ إِلا أنَا وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بي»: «هرکس بگويد: "لا إلهَ إِلا اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ" پروردگارش او را تصديق می کند و می فرمايد: معبود بر حقی جز من نيست و من بزرگ ترينم. و آنگاه که بنده می گويد: "لا إلهَ إِلا اللهُ وَحدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ" الله متعال می فرمايد: معبود بر حقی جز من وجود ندارد و من يکتا هستم و شريکی ندارم. و هنگامی که - بنده - می گويد: "لا إلهَ إِلا اللهُ لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحَمْدُ" الله متعال می فرمايد: معبود بر حقی جز من وجود ندارد؛ فرمانروايی و ستايش، از آنِ من است. و چون - بنده - می گويد: "لا إله إِلا اللهُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا باللهِ" الله متعال می فرمايد: معبود راستينی جز من نيست؛ هيچ بازدارنده ای (از گناه) و هيچ نيرويی (برای اطاعت) جز به خواست و توفيقِ من وجود ندارد». و رسول الله صلى الله عليه وسلم می فرمود: «مَنْ قَالَهَا في مَرَضِهِ ثُمَّ مَاتَ لَمْ تَطْعَمْهُ النَّارُ»: «هرکس در بيماری اش اين را بگويد و سپس بميرد، طعمه ی آتش (دوزخ) نمی شود».

[صحیح است] [به روایت ابن ماجه - به روایت ترمذی]

الشرح

از ابوهریره و ابوسعید خدری رضی الله عنهما از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت است که وقتی بنده می گوید: «لا إله إلا الله، الله أكبر» الله متعال بنده اش را تصدیق می کند و می فرماید: معبود بر حقی جز من نیست و من بزرگترینم. و چون بنده می گوید: «الله أكبر ولا حول ولا قوة إلا بالله» همچنین او را تصدیق می کند. و چون کسی این اذکار را بخواند و سپس بمیرد، طعمه ی آتش نمی شود. به این معنا که ذکر مذکور از اسباب تحریم انسان بر آتش می باشد، بنابراین شایسته است که این ذکر را حفظ کنیم و در بیماری به کثرت آن را بخوانیم تا خاتمه ی ما به خیر و خوبی باشد ان شاء الله.

التصنيفات

فايده هاى ذكر الله عزوجل, ذكر هاى مطلق