الشرح

شداد بن اوس رضی الله عنه خبر می دهد که دو مساله از رسول الله صلی الله علیه وسلم فراگرفته است؛ اول اینکه می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ مُحْسِنٌ يُحِبُّ الْإِحْسَانَ إِلَى كُلِّ شَيْءٍ»: «الله متعال نیکوکار است و نیکوکاری در هر کاری را دوست دارد». یکی از اسامی الله متعال «محسن» است یعنی بخشنده یِ نعمت دهنده یِ مهربان؛ و الله متعال فضل و بخشش و انعام و رحمت و رافت در هرچیزی را دوست دارد. اما مورد دوم ناشی از امر اول می باشد و آن اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «فَإِذَا قَتَلْتُمْ فَأَحْسِنُوا الْقِتْلَةَ، وَإِذَا ذَبَحْتُمْ فَأَحْسِنُوا الذَّبْحَ، وَلْيُحِدَّ أَحَدُكُمْ شَفْرَتَهُ، وَلْيُرِحْ ذَبِيحَتَهُ» یعنی هرگاه کسی را کشتید که کشتن وی مباح بود مانند کافر حربی یا مرتد یا قاتل یا موارد دیگر، بر شما واجب است که به روشی مناسب و نیکو او را بکشید؛ همچنین زمانی که قصد ذبح حیوانی را داشتید، بر شما واجب است که به خوبی آن را ذبح کنید تا ذبیحه زود راحت شود؛ و باید چاقو را تیز کنید و با سرعت گلوی حیوان را ببرید؛ و مواردی که راحتی حیوان را به همراه دارد رعایت کنید. چنانکه مستحب است چاقو در برابر حیوان تیز نشود و حیواناتی که قرار است ذبح شوند، در برابر هم ذبح نشوند؛ و حیوان مذکور به محل ذبحش کشیده نشود.