الشرح

این حدیث بیانگر قاعده ی بزرگی از قواعد اسلام می باشد. و آن اینکه: الله متعال برای این دین رفعت و بزرگی و قدر و منزلت والایی مقدر نموده است؛ و اینکه مسلمانان پیوسته از قدر و منزلت والایی برخوردارند مادامی که به اسلام پایبند باشند؛ و این شرط حفظ جایگاه و قدر و منزلت والای ایشان می باشد. این حدیث خبری به معنای امر است چنانکه الله متعال می فرماید: «وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» [آل عمران: 139] و [ای مؤمنان، از جهاد در راه الله] سست نشوید و اندوهگین نگردید؛ و [بدانید که] اگر ایمان داشته باشید، شما برترید». حدیث مذکور عام بوده و مصداقش در همه ی حالات می باشد؛ و فقها در فروع و مسایل زیادی به آن استدلال کرده اند. از جمله در باب جزیه؛ به این معنا که اگر اهل ذمه جزیه بپردازند و در بین ما باشند، به آنها اجازه ی استفاده از ناقوس ها و صلیب های شان داده نمی شود و نباید خانه های آنها بلندتر از خانه های مسلمانان باشد. و اگر زن یا شوهر ذمی مسلمان شود، فرزندشان مسلمان محسوب می شود و زن مسلمان نباید با مرد کافر ازدواج کند؛ و به این ترتیب در هر حکمی، برتری اسلام لحاظ می شود و اسلام مقدم می باشد.