الشرح

در این حدیث جابر رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم نزد ام سائب رضی الله عنه رفت که به خود می لرزید؛ چون علت را از وی جویا شد گفت: سبب آن تب است؛ و در ادامه علیه تب دعا نمود که الله بر آن برکت ندهد. اما رسول الله صلی الله علیه وسلم او را از دشنام دادن و بد و بیراه گفتن به تب نهی نمود چون تب از افعال الله متعال می باشد و هرچیزی که از افعال الله باشد، برای انسان جایز نیست به آن دشنام داده و بد و بیراه بگوید؛ چون بد و بیراه گفتن به آن، درواقع بد و بیران گفتن به خالق آن می باشد. به همین دلیل رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لاَ تَسُبّوا الدّهْرَ؛ فَإِنّ اللّهَ هُوَ الدّهْرُ»: «به روزگار ناسزا نگوييد که آنچه روی می دهد، به خواست و مشيت الله است». بنابراین اگر کسی مصیبتی دید، باید صبر کند و از الله متعال امید پاداش داشته باشد. و در ادامه می فرماید: «فإنَّهَا تُذْهِبُ خَطَايَا بَنِي آدَمَ كَمَا يُذْهِبُ الكِيْرُ خَبَثَ الحَدِيدِ» یعنی تب سبب بخشیده شدن گناهان و بالا رفتن درجات می شود چنانکه اگر آهن در معرض آتش قرار گیرد، ناخالصی آن از بین می رود و خالص می شود؛ تب نیز چنین کاری با انسان می کند و گناهان صغیره ی او را از بین می برد و او را از آنها پاک و خالص می گرداند.