الشرح

بۇ ھەدىس شۇنى ئۇقتۇرىدۇكى، ئائىشە رەزىيەللاھۇ ئەنھا بەرىرەنى سېتىۋېلىپ ئازات قىلىۋەتكەندە، بەرىرەنىڭ ئىلگىرىكى خوجايىنى ئۇنىڭ ئىگىدارچىلىقىنى ئۆزلىرىدە بولۇشىنى شەرت قىلغان. رەسۇلۇللاھ سەللەللاھۇ ئەلەيھى ۋەسەللەم ئائىشەگە بۇ شەرتنىڭ دۇرۇس بولمايدىغانلىقىنى بايان قىلغان. كىمىكى قۇلنى ھۆرلۈككە چىقارغان بولسا، شۇ كىشى ئۇنىڭ ئىشلىرىغا ئىگىدارچىلىق قىلىش ھۇقۇقىغا ئىگە بولىدۇ. بەرىرە مۇغىس ئىسىملىك بىر قۇلنىڭ ئايالى ئىدى، ئۇ ئازات بولۇپ ھۆرلۈككە چىققاندا رەسۇلۇللاھ ئۇنىڭغا يولدىشى بىلەن ئۆي تۇتۇش ياكى ئايرىلىپ كېتىش ئىختىيارلىقىنى بەردى. چۈنكى ئۇ ئايال ھۆر بولغانلىقىدىن ئىرىدىن يۇقىرى مەرتىۋىدە بولغان. شۇ ئارىلىقتا بەرىرەگە بىر كىشى گۆش ھەدىيە قىلغان ئىدى، بەرىيرە ئۇ گۆشتىن بىر پارچىنى ئائىشە رەزىيەللاھۇ ئەنھاغا ئەۋەتكەن، رەسۇلۇللاھ ئۇ گۆشتىن يىمەكچى بولغاندا ئائىشە: ئى رەسۇلۇللاھ! بۇ گۆش بەرىرەگە سەدىقە قىلىنغان گۆش بولۇپ، ئۇنى بەرىرە بىزگە كەلتۈرگەن، سىلى سەدىقە قىلىنغان گۆشنى يىمەيدىلا، دېدى. رەسۇلۇللاھ: ئۇ گۆش بەرىرەگە سەدىقە، بىزگە ھەدىيە بولىدۇ، دېدى. يەنى بەرىرەگە سەدىقە ئارقىلىق كەلگەن بولسا، بىزگە ھەديە يولى بىلەن كەلگەن بولىدۇ، شۇ سەۋەبلىك ئۇنىڭ ھۆكمى ئۆزگىرىدۇ، ئۇ ۋاقىتتا رەسۇلۇللاھ ۋە ئۇنىڭ ئائىلىسى ئۇ گۆشتىن يېيىشى چەكلەنمەيدىغانلىقىنى بايان قىلغان