الشرح

Abdullah b. Omer, radijallahu anhuma, spominje da je putovao sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, i sa Ebu Bekrom, Omerom i Osmanom, radijallahu 'anhum, pa su svi skraćivali četverorekatne namaze na dva rekata, odnosno niko od njih nije upotpunjavao četiri rekata. Spomenuo je Ebu Bekra, Omera i Osmana, radijallahu anhum, da bi ukazao da taj propis nije derogiran, i da je ostao važiti i nakon smrti Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Dozvoljeno je na putovanju upotpuniti namaz, međutim bolje je da se skrati zbog riječi Allaha, subhanehu ve te'ala: "Nije vam grijeh da molitvu na putovanju skratite." Negiranje grijeha onoga ko skrati namaz ukazuje na to da je ovo olakšica, a ne naredba, i da je osnova da se upotpuni. Preče je putniku da skrati namaz slijedeći tako Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, i izbjegavajući razilaženje sa onima koji su kazali da je skraćivanje obavezno, a kod većine uleme je skraćivanje namaza na putovanju bolje od upotpunjavanja.