الشرح

عبدالله بن عمر رضی الله عنهما ذکر می کند که همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم در سفرهایش بوده است و همچنین با ابوبکر و عمر و عثمان رضی الله عنهم هم سفر بوده که همه ی آنها نماز چهار رکعتی را قصر نموده و دو رکعت می خواندند و هیچیک از آنها نمازهای فرض را چهار رکعتی و به صورت کامل نمی خواند. و سنت های رواتب را در سفر نمی خواندند. اینکه عملکرد ابوبکر و عمر و عثمان را ذکر می کند، از این جهت است که حکم مذکور منسوخ نشده است بلکه بعد از وفات رسول الله صلی الله علیه وسلم کما کان به آن عمل شده است؛ و همچنین دلیل معارض و راجحی نداشته است. هرچند کامل خواندن نماز در سفر جایز است، اما قصر و کوتاه کردن نماز افضل است. زیرا الله متعال می فرماید: «لَيْسَ عَليكُمْ جُنَاحٌ أن تَقصُرُوا مِنَ الصَّلاَةِ» [نساء: 101] «گناهی بر شما نیست که از [رکعات] نماز بکاهید [و آن را شکسته بخوانید]». و نفی گناه مفید رخصت و نه عزیمت بودن قصر نماز است. برای مسافر بهتر این است که جهت پیروی از رسول الله صلی الله علیه وسلم شکسته خواندن نماز را ترک نکند؛ و الله متعال دوست دارد که به رخصت های او عمل شود. و خارج شدن از خلاف یکی از ثمرات آن می باشد و نزد اکثر علما افضل این است که در سفر نماز به صورت شکسته خوانده شود.