شبی رسول الله صلى الله عليه وسلم نماز عشاء را به تأخير انداخت - به این نماز عتمه نیز گفته می شود - و از خانه بيرون نيامد تا اينكه عمر بن خطاب او را صدا زد و گفت: زنان و كودكان خوابیدند - و در روایتی آمده است: تا اینکه بیشتر شب گذشت -. آنگاه رسول الله صلى الله عليه وسلم از خانه بيرون آمد و خطاب به اهل مسجد فرمود: «مَا يَنْتَظِرُهَا أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الأَرْضِ غَيْرَكُمْ»: «هيچیک از اهل زمين جز شما، منتظر اين نماز نيست»؛ و در روایتی آمده است: «إِنَّهُ لَوَقْتُهَا، لَوْلاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي»: «وقت نماز عشا اين است، اگر بر امتم دشوار نمی بود». و در روایتی آمده است: «لولا أن يُشَقَّ على أمتي»: «اگر بر امتم دشوار نمی شد». و این مربوط به پیش از انتشار اسلام در بین مردم بود. ابن شهاب برای من ذکر نمود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: شایسته نبود به رسول الله صلی الله علیه وسلم برای رفتن به نماز اصرار و پافشاری نمایید. و این مربوط به زمانی بود که عمر بن خطاب با صدای بلند صدا زد.