الشرح

وجه تمایز شریعت پیامبر ما محمد صلی الله علیه وسلم با سایر شرایع سماوی در آسانگیری و سخت نگرفتن آن بر مکلف و تخفیف دادن به او می باشد؛ یکی از این تخفیفات، جمع بین دو نماز هم وقت در سفر می باشد. اصل واجب بودن ادای هر نمازی در وقت خودش می باشد اما عادت رسول الله صلی الله علیه وسلم این بود که چون به سفر می رفت، بین دو نماز ظهر و عصر جمع می کرد؛ یا هر دو نماز مذکور را در وقت ظهر می خواند (جمع تقدیم) یا اینکه هر دو را در وقت عصر می خواند (جمع تاخیر). و همچنین بین دو نماز مغرب و عشاء جمع می کرد، یا هر دو را در وقت مغرب می خواند (جمع تقدیم) و یا هر دو را در وقت عشاء می خواند (جمع تاخیر). و در این زمینه گزینه ای را انتخاب می کرد که برای او و همسفرانش بهتر و آسان تر باشد. بنابراین سفر ایشان سبب جمع بین نمازها در وقت یکی از آنها بود، چون وقت مذکور وقت هر دو نماز بود. و از طرفی سفر با سختی و مشقت همراه است و رخصت جمع جز برای آسانگیری مشروعیت نیافته است.