از خَيْثَمَه روایت است که می گوید: ما همراه عبدالله بن عمر نشسته بودیم که متصدی کارهایش وارد شد و عبدالله به وی گفت: آیا غذای بردگان را داده ای؟ وی گفت: نه؛ عبدالله گفت: پس برو و غذای شان را بده. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْمًا أَنْ يَحْبِسَ عَمَّنْ يَمْلِكُ قُوتَهُ»: «همين گناه برای انسان کافی است که غذا (و هزينه های) کسی را که مخارجش با اوست، تأمين نکند».