از ابوسعيد خدری رضی الله عنه روایت است که می گويد: در سفری با رسول الله صلى الله عليه وسلم همراه بوديم که مردی سوار بر شترش آمد و به چپ و راست نگاه می کرد. رسول الله صلى الله عليه وسلم - از نگاهش دريافت که محتاج است و - فرمود: «مَنْ كَانَ مَعَهُ فَضْلُ ظَهرٍ فَليَعُدْ بِهِ عَلى مَنْ لا ظَهْرَ لَه، وَمَن كانَ لَهُ فَضْلٌ مِن زَاد، فَليَعُدْ بِهِ على مَن لا زَادَ لَهُ»: «هرکس سواریِ اضافه ای دارد، آن را به کسی بدهد که مرکبی ندارد؛ و هرکس آذوقه (توشه ی) اضافی دارد، آن را به کسی بدهد که بی توشه است». و انواع مال ها را ذکر نمود؛ درنتيجه اينگونه برداشت کرديم که هيچيک از ما حقّی در اموال مازاد بر نيازش ندارد.