الشرح

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم از بیماری های مشخصی به الله متعال پناه می برد؛ و این بر خطر و اثر بد این بیماری ها دلالت می کند؛ سپس سلامتی و عافیت از بیماری های بد و ناگوار را طلب می کند؛ چنانکه می فرماید: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ البَرَصِ»؛ و پیسی سفیدی است که در جسم ظاهر می شود و باعث نفرت دیگران از انسان شده و موجب گوشه نشینی می گردد که ثمره ی آن نارضایتی از تقدیر الهی می باشد. جنون نیز از بین رفتن عقل می باشد؛ عقلی که مناط تکلیف است و انسان با وجود آن پروردگارش را عبادت نموده و می اندیشد و در مخلوقات و کلام الهی تفکر و تدبر می کند؛ درواقع از بین رفتن عقل، از بین رفتن انسان می باشد. جذام نیز نوعی بیماری است که در اثر آن اعضا یکدیگر را می خورند تا از بین می روند. و در ادامه از بیماری های بد و ناگواری به الله پناه می برد که انسان با وجود آنها در بین مردم خوار و ذلیل می گردد و به سبب آنها، دیگران از وی متنفر شده و دوری می کنند؛ مانند فلج شدن و کور شدن و سرطان و موارد مشابه. چون بیماری های شدیدی هستند که هزینه های هنگفت و صبر زیادی برای درمان شان نیاز است و هرکس این توان و تحمل را ندارد مگر آنکه الله متعال او را بردبار نموده و قلبش را قوی بگرداند. و اینجاست که عظمت این دین آشکار می شود که محافظت و مراقبت از جسم و دین انسان را به همراه دارد.