إعدادات العرض
شتری که لعنت شده، نبايد با ما باشد.
شتری که لعنت شده، نبايد با ما باشد.
از ابوبرزه نَضْلَة بن عبید اسلمی رضی الله عنه روایت است که می گوید: - در سفری - دختری بر شتری سوار بود که مقداری از وسايل قوم را حمل می کرد که ناگهان چشمش به رسول الله صلى الله عليه وسلم افتاد (و دست و پايش را گم کرد؛ در همان هنگام) به کوهی رسيدند که ادامه ی راه را بر آنان دشوار کرد. آن دختر برای راندن شتر بانگ برآورد و گفت: خدا لعنتت کند؛ بنابراین رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «لا تُصَاحِبْنَا نَاقَةٌ عَلَيْهَا لَعْنَةٌ»: «شتری که لعنت شده، نبايد با ما باشد».
[صحیح است] [به روایت مسلم]
الترجمة
العربية বাংলা Bosanski English Español Français Bahasa Indonesia Русский Tagalog Türkçe اردو 中文 हिन्दी ئۇيغۇرچە Kurdîالشرح
دختربچه ای بر شتری سوار شد که مقداری بار و بنه بر آن بود؛ چون رسول الله صلی الله علیه وسلم را دید و قومی که رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان آنها بود به کوهی برخورد کردند که ادامه ی راه را بر آنان دشوار نمود، خواست شتر را با سرعت بیشتری براند، پس به تندی با شتر سخن گفت تا با سرعت بیشتر حرکت کند و سپس شتر را لعنت کرد که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «شتری که لعنت شده با ما همراه نشود».التصنيفات
آداب صحبت كردن و سكوت كردن