از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم اسبی سوار شد و از آن به زمین افتاد و سمت راست بدنش زخمی شد؛ بنابراین نمازی از نمازها را نشسته خواند و ما نیز پشت سر او نشسته نماز خواندیم؛ زمانی که نماز را تمام کرد و رو به نمازگزاران کرد فرمود: «إِنَّمَا جُعِلَ الإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ، فَإِذَا صَلَّى قَائِمًا، فَصَلُّوا قِيَامًا، فَإِذَا رَكَعَ، فَارْكَعُوا وَإِذَا رَفَعَ، فَارْفَعُوا، وَإِذَا قَالَ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقُولُوا: رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ، وَإِذَا صَلَّى قَائِمًا، فَصَلُّوا قِيَامًا، وَإِذَا صَلَّى جَالِسًا، فَصَلُّوا جُلُوسًا أَجْمَعُونَ»: «امام برای این معین شده که به او اقتدا شود؛ بنابراین وقتی امام ایستاده نماز خواند، ایستاده نماز بخوانید و هرگاه رکوع کرد، رکوع کنید و چون از رکوع برخاست، از رکوع برخیزید و زمانی که «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَه» گفت، بگویید: «رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ»؛ پس چون ایستاده نماز خواند ایستاده نماز بخوانید و زمانی که نشسته نماز خواند، همگی نشسته نماز بخوانید».