هرگاه يکی از شما نماز می خواند و خوابش گرفت، بايد بخوابد تا خواب از سرش برود.

هرگاه يکی از شما نماز می خواند و خوابش گرفت، بايد بخوابد تا خواب از سرش برود.

از عایشه رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا نَعَسَ أَحدُكُمْ وَهُوَ يُصَلِّي، فَلْيَرْقُدْ حَتَّى يَذْهَبَ عَنْهُ النَّوْم، فإِن أَحدَكم إِذَا صلَّى وهُو نَاعسٌ لا يَدْرِي لعلَّهُ يذهَبُ يسْتَغْفِرُ فيَسُبُّ نَفْسَهُ»: «هرگاه يکی از شما نماز می خواند و خوابش گرفت، بايد بخوابد تا خواب از سرش برود. زيرا چه بسا در حالت خواب آلودگی نماز بخواند و نداند چه می گويد و به جای استغفار، خودش را نفرين کند».

[صحیح است] [متفق علیه]

الشرح

موضوع حدیث کراهت وادار نمودن نفس به عبادت می باشد؛ بنابراین چون بر نمازگزار مقدمات خواب مانند خمیازه کشیدن غلبه نمود، باید نمازش را قطع کند یا آن را به اتمام رسانده و بخوابد و استراحت کند تا در حالت خستگی علیه خود دعا نکند.

التصنيفات

فضيلت اسلام و محاسن آن, نماز شب