لە ئەبی عبداللە جابری کوڕی عبداللەوە -ڕەزای خوایان لێبێت- دەڵێت: پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- ئێمەی نارد بۆ جەنگ، وئەبو عوبەیدەی كرده فەرماندەمان، بەدوای کاروانى قوڕرەيشدا دەگەڕاین، توورەکەیەک خورمای پێمان بەخشی وەکو قووت (بۆ خواردن) وهیچى تری لا نەبوو بۆمان جگە لەوه نەبێت، ئەبو عوبەیدە دەنكە دەنکە خورمای دەداینێ، ووترا: ئەی ئێوه چیتان لێدەکرد؟ (جابر) ووتى: دەمانمژی ھەروەك چۆن منداڵ دەيمژێ، پاشان ئاومان دەخواردەوە بەسەریدا، ئەو ڕۆژە تا شەوەكەی بەشى دەکردین، بە دارەكانى دەستمان گەڵای دارمان دەوەراند، پاشان بە ئاو تەڕمان دەکرد ودەمانخوارد، بە كەنارى دەریایەکدا ڕۆیشتین، لەكەنارى دەریاکە تارماييەكمان بینی وەکو تەپۆڵکه وابوو كە گەیشتینه لای سەیر دەکەین گیاندارێکه پێی دەووترا (نەهەنگی عەنبەر)، ئەبو عوبەیدە ووتى: ئەوە مردووە، پاشان ووتی: نەخێر بەڵكو ئێمه نێردراوى پێغەمبەری خوداین -صلى اللە علیە وسلم- له پێناوی خودا هاتووین؛ بەڕاستى ناچارن (پێویستن بۆیە) بیخۆن، (جابر) ووتى: ئێمە كه سێ سەد كەس بووین يەك مانگ لەسەرى ماینەوە (نەهەنگەکەمان دەخوارد) هەتا قەڵەو بووین، ئێمەت ببينيايە له چاڵى چاویدا به گۆزەی گەورە ڕۆنمان هەندەگۆزى، پارچە گۆشتمان لێدەبڕی هێندەی گايەك، ئەبو عوبەیدە سیانزە پیاوی بردین و له چاڵى چاویدا داینيشاندن، پەراسوویەكى ھەڵگرت ودايچەقاند، پاشان گەورەترین وشتر كه پێمان بوو بردى بە ژێریدا (بە ژێر پەراسووەکەدا)، له گۆشتەکەی زۆرێکمان لێهەڵگرت وكردمانه توێشووی (ڕێگا) کاتێک گەڕاینەوە مەدینە، هاتينە خزمەتی پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- وئەو باسەمان بۆی گێڕایەوە، فەرمووى: «ئەوە ڕزقێکە خودا پێتانی بەخشیووە؛ ئایا هیچ شتێک لە گۆشتەکەى لە لاتان ماوە پێمانی ببەخشن بۆئەوەى بیخۆین؟». هەندێک لە گۆشتەکەیمان نارد بۆ پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- ولێی خوارد.