الشرح

De joden van de stad waren de stammen Banoe Qoeraida en Banoe Nadir. Eén van deze stammen had in de tijd vóór de openbaring de andere overheerst en haar overwonnen. Zij kwamen overeen en sloten vrede, waarbij zij vaststelden dat voor elk leven dat door de krachtige, overheersende stam werd genomen van de zwakkere, overwonnen stam slechts vijftig wasq als losprijs zou worden betaald; daarentegen, voor elk leven dat door de zwakkere, overwonnen stam werd genomen van de sterke, overheersende stam, zou de losprijs het dubbele bedragen, namelijk honderd wasq, waarbij één wasq gelijkstaat aan zestig sa‘. En zo bleven zij handelen, totdat de Profeet (vrede zij met hem) als migrant in Medina aankwam. Beide groepen onderwierpen zich toen aan zijn gezag en erkenden zijn aanwezigheid, hoewel hij (vrede zij met hem) op dat moment zijn vijanden nog niet had overwonnen en hen niet met macht tot gehoorzaamheid had gedwongen. Want dat was in het prille begin van de Hidjra, een periode die nog in het teken stond van vrede en verzoening. Toen de zwakkere van de sterke een leven had genomen, zond de sterke naar de zwakkere het bericht: “Zend ons de honderd wasq, zoals was overeengekomen.” Waarop de zwakkere antwoordde: “Is het ooit zo geweest tussen twee volkeren die hetzelfde geloof, dezelfde afstamming en hetzelfde land delen, dat de losprijs van de één slechts de helft van die van de ander zou bedragen? Wij hebben u dit slechts uit onrechtvaardige dwang en uit vrees voor u gegeven. Maar nu Mohammed is gekomen, zullen wij u dit geenszins meer schenken.” De oorlog dreigde bijna tussen hen uit te breken, doch zij kwamen overeen dat zij de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) als rechter over hun geschil zouden laten optreden. Vervolgens overwoog de sterke stam en zei: “Bij Allah, Mohammed zal u geenszins minder geven dan hij ons geeft. Waarlijk, zij hebben de eerdere losprijzen slechts uit onrecht en dwang aan ons gegeven.” Daarop zonden zij in het geheim iemand naar Mohammed (vrede zij met hem) om zijn oordeel te horen: "Indien hij jullie gaf wat jullie verlangden, zouden jullie hem als rechter erkennen; indien hij jullie niet gaf wat jullie beoogden, zouden jullie hem niet inschakelen om te oordelen tussen jullie." Zij zonden in het geheim enkele mensen uit, onder de huichelaars, om het oordeel van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) te achterhalen. Toen deze boodschappers bij hem kwamen, openbaarde Allah de openbaring en informeerde Zijn boodschapper over hun gehele plan en hun bedoelingen. Zo openbaarde Allah, de Almachtige, in Soera Al-Ma’ida de verzen vanaf: (O Boodschapper! Laat degenen die zich haasten tot ongeloof onder degenen die zeggen: ‘'Wij geloven, jou niet bedroeven…) [Al-Ma’ida, 5:41] …tot aan Zijn verheven Woord: (En wie niet oordeelt naar wat Allah heeft neergezonden, zij zijn het die zwaar zondigen) [Al-Ma’ida, 5:47] Toen zei Ibn ‘Abbas (moge Allah tevreden zijn met hen beiden): “Over hen (bij Allah) is het dat Allah de Verhevene Zijn Woord heeft neergezonden: (En wie niet oordeelt naar wat Allah heeft neergezonden, zij zijn het die ongelovigen zijn) (Al-Ma’ida, 5:44) (…zij zijn het die onrechtvaardigen zijn) [Al-Ma’ida, 5:45] (…zij zijn het die zwaar zondigen) [Al-Ma’ida, 5:47] En met deze verzen heeft Allah, de Almachtige en Verhevene, juist hen bedoeld.