الشرح

Mutanen da ke halin sune sahabban Annabi, tsira da amincin Allah su tabbata a gare shi, daga cikin matalautan bakin haure da suka bar gidajensu da kudinsu a Makka suka yi hijira daga gare ta zuwa Madina bayan ta kasance mafi soyuwa a gare su a kasar. Mutanen da ke da karfin sun fi maza sama da saba'in, kuma sifar silar ce mai inuwa a karshen masallacin Annabi, sallal Lahu alayhi wa alihi wa sallam, wanda a karkashinsa wadannan matalautan bakin haure suka kwana. Amma tufafin da suke sanyawa a lokacin rani da damuna, Abu Hurairah, Allah ya yarda da shi, ya ba mu labarinsu, kuma ya kasance yana daga cikin mutanen masu inganci yana cewa: (Babu wani mutum daga cikinsu da ke sanye da tufafi, ko dai jaket ko kuma tufa). An ce game da shi a yau kwat da wando, kuma an kira shi kwat da wando, kuma Abu Huraira ya ambata cewa ɗayansu bai jefa wannan abu ba, sai dai ya zama tufafi guda ɗaya wanda ke lulluɓe kansa daga sama zuwa ƙasa, kwatankwacin abin da ake kira a yau gajerun tufafi. Abu Huraira ya ce: (An daure su a wuyansu) wato daya daga cikinsu ya daura shi a wuyansa kamar yadda yaro ke daure tufafinsa a wuyansa. Domin tufafin da dole ne ya raba kuma ya sanya bai wadatar da shi ba, amma dai tsinin nasa yana kan wuyansa, Allah Ya yarda da su. Sai Abu Huraira ya ce: (Wasu daga cikinsu sun kai rabin kafafu) wato tsawon wannan tufafin daga kafada zuwa rabin kafafu, don haka ba ya kai wa idon sawu. Sannan ya ce: (Ciki har da abin da ya kai ga duga-dugai kuma ya tara shi da hannunsa, yana kyamar ganin tsiraicinsa) wato: a lokacin salla yana aibanta kansa don kada ya ga tsiraicinsa alhali yana durkusawa ko sujjada, Allah ya yi albarka ya kuma daukaka shi duka. Wannan shi ne lamarin dayawa daga cikin Sahabbai, yardar Allah ta tabbata a gare su, kamar yadda suka rayu cikin talauci da bukata kuma ba su doru a kan duniya da adonta ba, ko da aka bude musu duniya ba su shagaltar da ita ba, kuma sun kasance a kan yakini da zuhudu, har sai da Allah Ta’ala ya wuce.