الشرح

«ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨਿਗਾਹ ਉੱਪਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ **ਫਰਿਸ਼ਤਾ**, ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਹਿਰਾ ਗੁਫ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਅਸਮਾਨ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਡਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਕਿਹਾ: "ਮੈਨੂੰ ਲਪੇਟ ਦਿਓ!"ਫਿਰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਤਆਲਾ ਨੇ ਕੁਰਾਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ: {ਹੇ ਲਪੇਟਣ ਵਾਲੇ, ਉਠੋ ਅਤੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿਓ} [ਅਲ-ਮੁੱਦੱਥਿਰ: 2] ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ {ਅਤੇ ਗੰਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੋ} [ਅਲ-ਮੁੱਦੱਥਿਰ: 5] ਤੱਕ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਹੀ ਆਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।» ਫਿਰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਤਆਲਾ ਨੇ ਕਿਹਾ: {ਹੇ ਲਪੇਟਣ ਵਾਲੇ (ਅਪਨੇ ਕੱਪੜੇ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ)}, **ਉਠੋ** (ਦਾਅਵਤ ਦੇਣ ਲਈ) ਅਤੇ **ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿਓ** (ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਗ਼ਾਮ 'ਤੇ ਇਮਾਨ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦੇ)। {ਅਤੇ ਤੇਰਾ ਰੱਬ} — ਤੇਰਾ ਪ੍ਰਭੂ ਅਤੇ ਅਰਾਧਿਆ ਗਿਆ — **ਮਹਾਨ ਕਰ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰ**। {ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ} — ਆਪਣੇ ਲਿਬਾਸ — **ਪਵਿੱਤਰ ਕਰੋ** ਅਤੇ ਅਸ਼ੁੱਧੀਆਂ ਤੋਂ ਮੂਕਤ ਰੱਖੋ।{ਅਤੇ ਗੰਦੇ ਕੰਮ} — ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਭੈਤਰੀਕ ਉਪਾਸਨਾ — **ਛੱਡ ਦਿਓ**।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਹੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਵਧਦੀ ਗਈ।