از عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت است که می گوید: تعدادی اسير جنگی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آوردند. زنی در ميان اسيران به اين سو و آن سو می دويد؛ ناگهان کودکی را در ميان اسيران ديد (که فرزندش بود)؛ پس او را در آغوش گرفت و به او شير داد. آنگاه رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «أَتَرَوْنَ هَذِهِ المرأةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا في النَّارِ؟»: «آيا به نظرِ شما اين مادر فرزندش را در آتش می اندازد؟» گفتيم: نه، به الله سوگند (امکان ندارد چنين کاری بکند). رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «للهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ بِوَلَدِهَا»: «قطعا الله نسبت به بندگانش از اين مادر نسبت به فرزندش مهربان تر است».