إعدادات العرض
„Сласта на иманот ја вкусил оној што е задоволен Аллах да му биде неговиот Господар, исламот неговата вера и Мухамед неговиот пратеник.“
„Сласта на иманот ја вкусил оној што е задоволен Аллах да му биде неговиот Господар, исламот неговата вера и Мухамед неговиот пратеник.“
Од Абас бин Абдулмуталиб, Аллах нека е задоволен со него, се пренесува дека го слушнал Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, како вели: „Сласта на иманот ја вкусил оној што е задоволен Аллах да му биде неговиот Господар, исламот неговата вера и Мухамед неговиот пратеник.“
الترجمة
العربية অসমীয়া Bahasa Indonesia Kiswahili አማርኛ Tagalog Tiếng Việt ગુજરાતી Nederlands සිංහල Hausa پښتو ไทย नेपाली Кыргызча മലയാളം English Malagasy Svenska Română Kurdî Bosanski తెలుగు ქართული Moore Српски Magyar اردو Português Čeština فارسی Русский Українськаالشرح
Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, известува дека искрениот верник, чие срце е спокојно со својот иман, ќе ја почувствува вистинската сласт на верата, радоста, широчината во градите и убавината на Аллаховата близина, доколку е задоволен со три нешта: 1. Да биде задоволен со Аллах како негов Господар – односно, неговото срце да биде смирено со сè што Аллах му одредил во однос на ризкот и животните околности. Да не се противи на Неговата одредба и да не бара друг господар освен Аллах. 2. Да биде задоволен со исламот како негова вера – односно, неговото срце да прифаќа со спокојство и убеденост сè што исламот пропишал од наредбите и обврските, без да бара пат надвор од него. 3. Да биде задоволен со Мухамед, салаллаху алејхи ве селем, како негов пратеник – односно, да прифаќа со љубов и радост сè што тој донел, без двоумење и сомнеж, и да не следи друг пат покрај неговиот пат.فوائد الحديث
Иманот има своја сласт и вкус што се чувствуваат со срцето, исто како што сласта на храната и пијалаците се чувствува со јазикот.
Телото може да ја почувствува сласта на храната и пијалаците само кога е здраво. Истото важи и за срцето – ако е чисто од болести како заблудите и забранетите страсти, тогаш ќе ја почувствува сласта на иманот. Но, ако е болно и ослабено, нема да ја почувствува неговата сласт, туку може дури и да ужива во она што го води кон пропаст како страстите и гревовите.
Кога човекот е задоволен со нешто и го смета за добро, тоа му станува лесно и не му претставува тежина. Се радува на сè што доаѓа со тоа и го прима со отворено срце. Истото важи и за верникот – кога иманот навистина ќе влезе во неговото срце, послушноста кон Господарот му станува лесна, душата му наоѓа наслада во тоа и не му претставува тежина.
Ибн Кајим вели: „Овој хадис го опфаќа задоволството со Аллаховото господарство и божественост, задоволството со Неговиот пратеник и потполното предавање на него, како и задоволството со Неговата вера и целосната потчинетост кон неа.“