در بهشت، درختی است که يک سوارکار، سوار بر اسبی نجيب، پرورش يافته و تندرو، صد سال در زير آن می تازد؛ اما نمی تواند اين مسافت را به پايان برساند.

در بهشت، درختی است که يک سوارکار، سوار بر اسبی نجيب، پرورش يافته و تندرو، صد سال در زير آن می تازد؛ اما نمی تواند اين مسافت را به پايان برساند.

از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إنَّ في الْجَنَّةِ شَجَرَةً يَسِيرُ الرَّاكبُ الجَوَادَ المُضَمَّرَ السَّريعَ مِئَةَ سَنَةٍ مَا يَقْطَعُها»: «در بهشت درختی است که يک سوارکار، سوار بر اسبی نجيب، پرورش يافته و تندرو، صد سال در زير آن می تازد، اما نمی تواند اين مسافت را به پايان برساند». بخاری و مسلم در صحيحين، اين حديث را از ابوهريره رضي الله عنه روايت کرده اند که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «يَسيرُ الرَّاكِبُ في ظِلِّها مئةَ سَنَةٍ مَا يَقْطَعُها»: «سوارکار در سايه ی اين درخت، صد سال به سرعت حرکت می کند، اما نمی تواند اين مسافت را به پايان برساند».

[صحیح است] [هر دو روایت متفق علیه است]

الشرح

این حدیث شریف بیانگر وسعت و گستردگی بهشت و نعمت های زیاد آن است؛ در این حدیث درختان و سایه های بهشت توصیف شده و اینکه آنقدر این سایه ها امتداد داشته و طولانی است که آنکه بر اسبی تیزرو سوار است، نمی تواند با اسبش این سایه را طی نموده و به پایان آن برسد. و این فضل و بخشش بزرگی است که الله برای بندگان پرهیزگارش آماده کرده است.

التصنيفات

صفت هاى بهشت و جهنم