فوائد الحديث

თვითმკვლელობა კატეგორიულად აკრძალულია ისლამში და ის დიდ ცოდვათა რიცხვშია, რის გამოც ადამიანი იმსახურებს მტკივნეულ სასჯელს.

ჰადისში ჩამოთვლილი მაგალითები მხოლოდ ზოგიერთი სახეობაა თვითმკვლელობის, მაგრამ სინამდვილეში თვითმკვლელობის ნებისმიერი ფორმა ისჯება იმავე მეთოდით, როგორც ადამიანი თავის თავს მოექცა, იმამ ალ-ბუხარის "საჰიჰში" მოცემულია ალლაჰის შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სიტყვები: "ვინც თავს ჩამოხრჩობით მოიკლავს, ჯოჯოხეთში მუდმივად ხრჩობის ტანჯვას განიცდის, ხოლო ვინც თავს დანით (ან ბასრი საგნით) მოიკლავს, მას ჯოჯოხეთში იგივე ტანჯვა მოელის".

იმამ ან-ნავავიმ განმარტა ალლაჰის მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სიტყვები: «(ვინც თავს მოიკლავს, იგი ჯოჯოხეთში მარადიულად დარჩება) ამასთან დაკავშირებით სამი განმარტება არსებობს: პირველი: ეს ეხება იმ ადამიანს, ვინც თვითმკვლელობას ჰალალად (ნებადართულად) მიიჩნევს, მიუხედავად იმისა, რომ იცის მისი აკრძალვა. ასეთ შემთხვევაში იგი უარყოფს ისლამის განწესებას და ხდება ურწმუნო, რის გამოც მარადიულად დაისჯება, მეორე: ''მარადიულობა" აქ არ ნიშნავს აბსოლუტურ უსასრულობას, არამედ ძალიან ხანგრძლივ პერიოდს. არაბულ ენაში ეს სიტყვა ზოგჯერ გამოიყენება გრძელი დროის აღსანიშნავად, როგორც მაგალითად: "ალლაჰმა დაუმკვიდროს სულთანს მარადიული მმართველობა", მესამე: ეს არის ის სასჯელი, რომელიც ასეთ ადამიანს ეკუთვნის, მაგრამ ალლაჰმა თავისი წყალობით განაწესა, რომ ვინც ისლამში გარდაიცვალა, ჯოჯოხეთში სამუდამოდ არ დარჩება».

ეს ჰადისი მიუთითებს იმაზე, რომ საიქიო სასჯელები შეესაბამება ადამიანის ამქვეყნიურ ქმედებებს, ამასთანავე, აქედან ჩანს, რომ ადამიანის მიერ საკუთარ თავზე ჩადენილი დანაშაული ისეთივე მძიმე ცოდვაა, როგორც სხვის მიმართ ჩადენილი დანაშაული, ამის მიზეზი ის არის, რომ ადამიანის სიცოცხლე არ ეკუთვნის მას მთლიანად, არამედ ის უზენაესი ალლაჰის საკუთრებაა. შესაბამისად, მას არ აქვს უფლება თავისი სიცოცხლით ისე მოიქცეს, როგორც თავად სურს, გარდა იმისა, რაც ალლაჰმა ნება დართო.