فوائد الحديث

ఈ హదీథులో ‘ఖవారిజ్’ల యొక్క గుణలక్షణాలు పేర్కొనబడినాయి.

ఈ హదీసులో ప్రవక్త (సల్లల్లాహు అలైహి వసల్లం) వారి ప్రవక్తత్వానికి ఒక సంకేతం ఉంది, ఎందుకంటే ఆయన తన తర్వాత తన సమాజంలో (ఉమ్మత్’లో) జరగబోయే సంఘటనలను ముందే తెలియజేశారు మరియు అవి ఆయన తెలియజేసినట్లే జరిగాయి.

యుద్ధంలో పరోక్ష ప్రసంగం చేయుట, తప్పుడు సూచనలు లేదా పరోక్ష సూచనలను ఉపయోగించడం షరియత్ లో అనుమతించ బడినది. యుద్ధతంత్రము అంటే తప్పుదారి పట్టించే ప్రకటనలు, పొంచి ఉండి ఆకస్మికంగా దాడి చేయడం మొదలైన ఇలాంటివి అన్నీ ఉంటాయి. అయితే అంతకు ముందే చేసుకున్న ఒప్పందాలను ఉల్లంఘించడం, భద్రతా హామీలను ఉల్లంఘించడం, ఒడంబడికలను ఖాతరు చేయకపోవడం లాంటివి చేయరాదు. ఇలాంటి చర్యలకు షరియత్’లో స్పష్టమైన నిషేధం ఉన్నది.

ఇమాం అన్’నవవీ (రహిమహుల్లాహ్) హదీథులో ‘వారు (తమ వాదనలో) అందరికంటే ఉత్తమమైన ప్రసంగాన్ని (అంటే ఖురాన్) ఉపయోగిస్తారు’ అనే వాక్యముపై వ్యాఖ్యానిస్తూ ఇలా అన్నారు: ‘అంటే దాని అర్థము వారు బయటకు “లా హుక్ము ఇల్లాబిల్లాహ్” (అల్లాహ్ తీర్పు తప్ప మరో తీర్పు లేదు) లాంటి మాటలు పలుకుతూ ఉండడం, ప్రజలను అల్లహ్ యొక్క గ్రంథం వైపునకు పిలవడం లో ఇలాంటి వ్యక్తీకరణలను ఉపయోగించడం.

హాజిజ్ ఇబ్నె హజర్ అల్ అస్ఖలానీ (రహిమహుల్లాహ్) ప్రవక్త (సల్లల్లాహు అలైహి వసల్లం) వారి మాటలు “వారి విశ్వాసం వారి గొంతులను దాటి వెళ్ళదు” అనే దానిపై వ్యాఖ్యానిస్తూ ఇలా అన్నారు: “అంటే దాని అర్థము విశ్వాసము వారి హృదయాలలో వేళ్ళూనుకొననే లేదు, ఎందుకంటే గొంతులోనే నిలిచిపోయి (అంటే మాటలలోనే ఉండిపోయి) దానిని దాటి వెళ్ళనిది ఏదీ హృదయాన్ని చేరలేదు.”

అల్-ఖాదీ (రహిమహుల్లాహ్) ఇలా అన్నారు: “ఖవారిజ్’లు మరియు వారితో సారూప్యత గలవారు “అహ్ల్ అల్ బిద’అ” (ధర్మములో నూతన ఆవిష్కరణలు చేసేవారు); ధర్మములో విద్రోహానికి పాల్బడే వారు మరియు దౌర్జన్యపరులలోని వారు అని ధర్మపండితులందరూ ఏకగ్రీవంగా అంగీకరించినారు. వారు పాలకుడికి వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాటు చేసినప్పుడు, సమాజ ఏకాభిప్రాయాన్ని వ్యతిరేకించినప్పుడు మరియు విభజనకు కారణమైనప్పుడు, వారిని హెచ్చరించి, వారికి క్షమాపణ చెప్పుకోవడానికి అవకాశమిచ్చి, వారికి తిరస్కరించలేని రుజువులను అందించిన తర్వాత, అప్పుడు వారితో పోరాడటం తప్పనిసరి అవుతుంది.”