الشرح

आयशा, विश्वासनारयांची आईंनी (अल्लाह तिला समाधानी ठेवो) सांगितले की, अल्लाहच्या दूतांना ﷺ वरून वाहीच्या पहिल्या अनुभवात जे प्रथम झाले, ते झोपेतली खरी आणि चांगली दृष्टि होती. त्यांनी आपल्या झोपेत कधीही अशी दृष्टि पाहिली नाही जी सत्य आणि स्पष्ट न झालेली असेल, जणू दिवसा प्रकाशासारखी. त्यानंतर त्यांना एकांत आवडू लागला, आणि ते हिऱ्याच्या गुहेत जाऊन अनेक रात्री उपासना करीत राहायचे, नंतर आपल्या कुटुंबाजवळ परत येत आणि त्या काळासाठी आवश्यक सामान घेऊन येत. नंतर ते पुन्हा खदीजा, मोमिनिनच्या आईंकडे (अल्लाह तिला समाधानी ठेवो) जाऊन अशाच रात्रींसाठी आवश्यक सामान घेऊन येत, जोपर्यंत खरा अनुभव त्यांना हिऱ्याच्या गुहेत मिळाला नाही. मग फरीश्ता जिब्राईल عليه السلام आले आणि म्हणाले: "वाचा!" पैगंबर ﷺ म्हणाले: "मला वाचता येत नाही." मग त्यांनी मला धरले, मला गुंडाळले आणि जोराने दाबले जोपर्यंत माझी शक्ती संपली, नंतर मला सोडले, आणि म्हणाले: "वाचा!" मी म्हणालो: "मला वाचता येत नाही." मग त्यांनी मला पकडले, दुसऱ्या वेळेस दाबले जोपर्यंत माझी शक्ती संपली, नंतर सोडले आणि म्हणाले: "वाचा!" मी म्हणालो: "मला वाचता येत नाही." मग त्यांनी मला तिसऱ्यांदा धरले, दबाव दिला, नंतर सोडले आणि म्हणाले: { वाचा तुमच्या रब्बच्या नावाने ज्याने निर्माण केले. त्याने माणसाला गुठळ्यापासून निर्माण केले. वाचा, आणि तुमचा पालनकर्ता सर्वात उदार आहे} [अल-अलक: १-३]. ते ह्या आयतांसह परत आले, आणि त्यांच्या हृदयात मृत्यूच्या भीतीमुळे कंपकंप झाली होती. ते मुमिनांच्या आई, खदीजा बिन्त खुवै़लिद (रदी अल्लाहु अनहा) यांच्या जवळ गेले आणि म्हणाले: “मला कपड्यांत झाका, मला कपड्यांत झाका.” त्यांनी त्यांना कपड्यांत झाकले, जोपर्यंत त्यांचा भीतीचा थरकाप शांत झाला नाही. मग त्यांनी खदीजा (रदी अल्लाहु अनहा) यांना घडलेले सर्व काही सांगितले आणि म्हणाले: मला स्वतःसाठी मृत्यूची भीती वाटत होती, म्हणून खदिजा म्हणाली: “नाही, अल्लाहच्या शपथी, अल्लाह कधीच तुझा निराश करणार नाही. तू नातेसंबंध जोपासतोस, ज्यांना स्वतःच्या ताकदीने चालता येत नाही त्यांना मदत करतोस, आणि गरिब व दुर्बलांना ते देतोस जे इतरत्र मिळत नाही. तू पाहुण्यांचा सन्मान करतोस आणि संकटाच्या वेळी मदत करतोस.” खदीजा त्याला तिच्या चुलत भाव, वारक़ा इब्न नोफल इब्न असद इब्न ‘अब्दुल-‘उज्जा यांच्या कडे घेऊन गेली, जो जाहील्याचे (इस्लामपूर्व अज्ञानाचे) व्रत सोडून ख्रिश्चन झाला होता. तो इच्छेनुसार हिब्रूमध्ये बायबलमधून लिहायचा. तो वृद्ध व्यक्ती होता आणि डोळ्यांनी अंध झाला होता. खदीजाने त्याला म्हणाले: चुलत भाऊ, तुझ्या पुतण्याचं ऐका, वारका त्याला म्हणाला: माझ्या पुतण्या, तू काय पाहतोस? म्हणून अल्लाहच्या मेसेंजरने, अल्लाहच्या प्रार्थना आणि शांती त्याच्यावर असू द्या, त्याने जे पाहिले होते त्याची बातमी त्याला सांगितली आणि वराकाह त्याला म्हणाला: हा गेब्रियल आहे ज्याला अल्लाहने त्याच्या प्रेषित मोशेकडे पाठवले आहे, मी त्याच्यावर शांती करू इच्छितो मी तरुण आणि बलवान होतो जेव्हा तुमचे लोक तुम्हाला बाहेर काढतात तेव्हा तो म्हणाला: किंवा ते मला बाहेर काढतील? तो म्हणाला: होय, माझ्या वचनांची पूर्तता केल्याशिवाय तू जे काही आणले आहेस तसे कोणीही आणले नाही आणि जर तुझा दिवस माझ्यावर आला तर मी तुला जोरदार विजय मिळवून देईन. मग वराका लवकरच मरण पावला, आणि प्रकटीकरण काही काळासाठी विलंब झाला