فوائد الحديث

হাদীছটোৰ দ্বাৰা ফজীলতপূৰ্ণ আমলৰ প্ৰতি উৎসাহিত কৰা হৈছে। কাৰণ এইটো হৈছে আনুগত্য তথা ইবাদতৰ জখলা।

হাদীছটোত তাছবীহ আৰু জিকৰ-আজকাৰৰ ফজীলত বৰ্ণিত হৈছে। কাৰণ এইটো এটা অত্যন্ত সৰু আমল, যিটোত কোনো কষ্ট নাই, কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা মহা ছোৱাব অৰ্জন হয়।

চাহাবাসকলে কোনো ধৰণৰ পলম নকৰাকৈ সৎকৰ্ম কৰাৰ ক্ষেত্ৰত দ্ৰুত অগ্ৰসৰ হৈছিল।

প্ৰতিটো নেক আমলৰ ছোৱাব দহগুণ বৃদ্ধিকৈ প্ৰদান কৰা হয়। যেনে- মহান আল্লাহে পৱিত্ৰ কোৰআনত কৈছেঃ (‌مَنْ ‌جَاءَ ‌بِالْحَسَنَةِ ‌فَلَهُ ‌عَشْرُ ‌أَمْثَالِهَا) [الأنعام: 160] অৰ্থঃ যিয়ে এটা নেকী কৰে, তাৰ বাবে আছে অনুৰূপ দহটা নেকী। (ছুৰা আনআমঃ ১৬০) বৃদ্ধিৰ এই মাত্ৰাটো হৈছে সৰ্বনিম্ন। কাৰণ হাদীছত দহৰ পৰা সাতশ গুণ পৰ্যন্ত বৃদ্ধিৰ কথা বৰ্ণিত হৈছে।

কিছুমান বৰ্ণনাত أو يحط عنه বাক্যটোত (أو) শব্দৰ পৰিবৰ্তে (و) আখৰ উল্লেখ হৈছে। মুল্লা আলী ক্বাৰীয়ে কৈছেঃ কেতিয়াবা (أو) শব্দৰ পৰিবৰ্তে (و) আখৰ ব্যৱহাৰ হয়। সেয়ে উভয় বৰ্ণনাৰ মাজত কোনো বিৰোধ নাই। এতেকে ইয়াৰ অৰ্থ হ'বঃ যিয়ে এইটো পাঠ কৰিব, তাক এহেজাৰ নেকী প্ৰদান কৰা হ'ব, যদিহে তাৰ কোনো গুনাহ নাথাকে। অন্যথা তাৰ কিছুমান পাপ মোচন কৰা হ'ব আৰু বাকীখিনি ছোৱাব হিচাপে লিপিবদ্ধ কৰা হ'ব। আনহাতে (أو) শব্দটো (و) আৰু (بل) অৰ্থতো ব্যৱহাৰ হ'ব পাৰে। তেনে ক্ষেত্ৰত সেই বাক্যটোৰ অৰ্থত উভয় নেকীক একত্ৰিত কৰা হ'ব। আনকি আল্লাহৰ অনুগ্ৰহ ইয়াতকৈ অধিক প্ৰশস্ত। ইতি। তেতিয়া বাক্যটোৰ অৰ্থ হ'বঃ তাৰ বাবে এহেজাৰ নেকী লিপিবদ্ধ কৰা হ'ব আৰু তাৰ এহেজাৰ গুনাহ ক্ষমা কৰা হ'ব।