فوائد الحديث

শাসকে নিজৰ অধীনস্থ লোকসকলক এই কথা স্পষ্টভাৱে বিবৃতি দিয়া উচিত যে, তেওঁলোকৰ বাবে কি কি কৰা আৱশ্যক আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰত কি কি নিষিদ্ধ।

মানুহৰ সম্পদ অন্যায়ভাৱে গ্ৰহণ নকৰিবলৈ সকীয়াই দিয়া হৈছে।

প্ৰত্যেক অন্যায়কাৰীয়েই নিজৰ অন্যায় বহন কৰি কিয়ামতৰ দিনা উপস্থিত হ'ব।

ৰাষ্ট্ৰীয় কোনো কামত নিয়োজিত কৰ্মচাৰীৰ কৰ্তব্য হৈছে তেওঁক দিয়া দায়িত্ব সঠিকভাৱে পালন কৰা। নিজৰ কামৰ সৈতে জড়িত কোনো উপহাৰ গ্ৰহণ কৰাৰ তেওঁৰ কোনো অধিকাৰ নাই। যদি কোনোবাই এনেকুৱা উপহাৰ গ্ৰহণ কৰে, তেন্তে সেয়া ৰাজহুৱা কোষাগাৰত (বাইতুল মালত) জমা দিব লাগিব, নিজৰ বাবে গ্ৰহণ কৰাটো তেওঁৰ বাবে বৈধ নহয়। কিয়নো এইটো হৈছে দুৰ্নীতিৰ অন্যতম এটা উপায় আৰু আমানতদাৰীতা লংঘনৰ এটা মাধ্যম।

ইবনু বাত্তালে কৈছে: হাদীছটোৱে প্ৰমাণ কৰে যে, চৰকাৰী কৰ্মচাৰীক দিয়া উপহাৰ তেওঁৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা স্বৰূপে হ'ব পাৰে, নাইবা মুহাব্বত প্ৰকাশৰ উদ্দেশ্যে হ'ব পাৰে, অথবা তেওঁক সত্যৰ পৰা বিচ্যুত কৰিবলৈ উৎকোচ দিয়াৰ উদ্দেশ্যে হ'ব পাৰে। নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে হাদীছটোত ইংগিত কৰিছে যে, চৰকাৰী কৰ্মচাৰীৰ কোনো বিশেষাধিকাৰ নাই, উপহাৰ গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁ অন্যান্য সাধাৰণ মুছলিমৰ দৰেই। সেয়ে তেওঁ নিজৰ পদৱীৰ অসদ্ব্যৱহাৰ কৰি এনেকুৱা উপহাৰ গ্ৰহণ কৰা বৈধ নহয়।

ইমাম নাৱাৱীয়ে কৈছেঃ এই হাদীছৰ দ্বাৰা এই কথা স্পষ্ট হয় যে, কৰ্মচাৰীসকলে কৰ্মৰত অৱস্থাত পোৱা উপহাৰ সিহঁতৰ বাবে হাৰাম তথা বিশ্বাসঘাতকতা। কাৰণ সি নিজৰ কৰ্মত আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় আমানতত বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছে, যিটো গৰিহণাযোগ্য। সেয়ে উক্ত হাদীছটোত ইযাৰ শাস্তি উল্লেখ কৰা হৈছে যে, এনেকুৱা ব্যক্তিয়ে নিজৰ সেই অন্যায়ভাৱে লোৱা উপহাৰ কিয়ামতৰ দিনা পিঠিত আৰু কান্ধত কঢ়িয়াই উপস্থিত হ'ব। এই শাস্তি সেই ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰতো উল্লেখ হৈছে, যিয়ে যুদ্ধলব্ধ সম্পদ অন্যায়ভাৱে আত্মসাৎ কৰে। হাদীছটোত নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে কৰ্মৰত অৱস্থাত উপহাৰ লোৱা হাৰাম হোৱাৰ কাৰণো স্পষ্ট কৰিছে। ইয়াৰ কাৰণ হৈছে তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় কৰ্মত নিয়োজিত, সাধাৰণ লোক হ'লে তেওঁ এই উপহাৰ কেতিয়াও নাপালেহেঁতেন। আনহাতে সাধাৰণ লোকে উপহাৰ গ্ৰহণ কৰাটো হৈছে মুস্তাহাব।

ইবনুল মুনীৰে কৈছে: নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামৰ এই বাণী, "সি নিজৰ ঘৰত বহি থাকিলে এই উপহাৰ পালেহেঁতেন নে?" প্ৰমাণ হয় যে, কৰ্ম পালনৰ আগৰ পৰাই যিয়ে তাক উপহাৰ দিছিল তেনেকুৱা ব্যক্তিৰ পৰা উপহাৰ গ্ৰহণ কৰা তেওঁৰ বাবে বৈধ। ইবনু হাজাৰে কৈছে: "এই অনুমতি কেৱল তেতিয়াহে প্ৰযোজ্য, যেতিয়া উপহাৰৰ পৰিমাণ সাধাৰণ পৰিসীমাত থাকে (অৰ্থাৎ অতীতৰ দৰেই)।"

নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে উপদেশ দিয়াৰ সময়ত ব্যাপকভাৱে উপদেশ দিছিল, কাৰোবাক নিৰ্দিষ্ট কৰি মানহানি কৰিবলৈ নহয়।

ইবনু হাজাৰে কৈছেঃ ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণ হয় যে, দায়িত্বত থকা ব্যক্তিক জবাবদিহি কৰাটো চৰীয়তসন্মত।

ইবনু হাজাৰে কৈছেঃ ইয়াৰ দ্বাৰা এইটোও বুজা যায় যে, ভুল কৰা ব্যক্তিক ভৰ্ৎসনা কৰাও বৈধ।

দুআ কৰাৰ সময়ত দুয়ো হাত উত্তোলন কৰা মুস্তাহাব।