فوائد الحديث

ছুতৰা নাথাকিলে মুচল্লীৰ সন্মুখেৰে পাৰ হোৱা হাৰাম। অথবা যদি ছুতৰা থাকে তেন্তে ছুতৰা আৰু মুচল্লীৰ মাজত থকা খালী ঠাইৰ মাজেৰে পাৰ হোৱাও হাৰাম।

ইবনু হাজাৰে কৈছে: ইয়াৰ নিৰ্ধাৰিত সীমা সম্পৰ্কে মতভেদ আছে। কিছুমানে কৈছে, মুচল্লী আৰু তাৰ সন্মুখত থকা ছাজদা কৰিব পৰা ঠাইৰ মাজেৰে পাৰ হোৱা নিষিদ্ধ। আন কিছুমানৰ মতে, তিনি হাত দূৰত্বৰ মাজেৰে পাৰ হোৱা নিষেধ। আনহাতে কিছুমানে কৈছে, ইয়াৰ সীমা হৈছে এটা শিল দলিয়ালে যিমান দূৰ যায়, সিমানখিনি দূৰত্বৰ মাজেৰে পাৰ হোৱা নিষিদ্ধ।

ইমাম ছুয়ুতীয়ে কৈছে: "সন্মুখেদি পাৰ হোৱাৰ দ্বাৰা, নামাজীৰ সন্মুখেৰে উত্তৰ দক্ষিণ দিশত পাৰ হোৱাক বুজোৱা হৈছে। এতেকে যদি কোনোবাই কিবলাৰ দিশত সন্মুখেদি যায়, তেন্তে সেইটো এই সতৰ্কবাণীৰ ভিতৰত নপৰিব।

মানুহে যাতায়ত কৰা পথত মুচল্লীয়ে নামাজ পঢ়া উচিত নহয়, ঠিক সেইদৰে এনেকুৱা স্থানতো নামাজ পঢ়া উচিত নহয়, যি ঠাইত মানুহে অবিৰতভাৱে চলাচল কৰে, যাতে ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ নামাজ ত্ৰুটিযুক্ত নহয় আৰু অহা যোৱা কৰা লোকসকলেও যাতে গুনাহৰ ভাগী নহয়। গতিকে মুচল্লীয়ে নিজৰ আৰু চলাচলকাৰীসকলৰ মাজত ছুতৰা ব্যৱহাৰ কৰা উচিত।

ইয়াৰ পৰা এইটো বুজা যায় যে, গুনাহৰ বাবে আখিৰাতত হ'বলগীয়া শাস্তি - যদিও সৰু হ'য় - ইয়াৰ তুলনাত দুনিয়াৰ যিকোনো কষ্ট, যিমানেই ডাঙৰ নহওক কিয়, সেয়া বহুত কম।