فوائد الحديث

អ៊ិពនូហាជើរ បាននិយាយថា៖ ការហាមឃាត់នេះ គឺចំពោះការតសក់ដោយប្រើសក់។ ចំណែកឯការតសក់ដោយប្រើអ្វីផ្សេងក្រៅពីសក់ ដូចជាក្រណាត់ជាដើម គឺមិនចូលក្នុងការហាមឃាត់នេះឡើយ។

ហាមឃាត់ការសហការគ្នាលើអំពើបាប។

ហាមឃាត់ការកែប្រែការបង្កើតរបស់អល់ឡោះ ព្រោះនោះជាការក្លែងបន្លំ និងបោកប្រាស់។

អនុញ្ញាតឲ្យដាក់បណ្តាសាជាលក្ខណៈរួម(មិនចំឈ្មោះ)ចំពោះអ្នកដែលអល់ឡោះ និងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់បានដាក់បណ្តាសា។

ចូលក្នុងការតសក់ដែលត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្នុងសម័យកាលយើងនេះដែរ គឺការពាក់សក់។ វាត្រូវបានហាមឃាត់ ត្បិតការធ្វើដូច្នោះ គឺជាការប្រដូចនឹងពួកគ្មានជំនឿ ជាការបោកប្រាស់ និងបន្លំភ្នែកអ្នកដទៃ។

អាល់ឃីត៏ពី បាននិយាយថា៖ តាមពិត មានភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីការព្រមានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះប្រការទាំងអស់នេះ ពីព្រោះប្រការទាំងនេះ គឺជាការបោកប្រាស់ និងបន្លំ។ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានអនុញ្ញាត វានឹងនាំទៅដល់ការអនុញ្ញាតឱ្យមានការក្លែងបន្លំទម្រង់ផ្សេងទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត ការធ្វើដូចនេះ គឺជាការកែប្រែការបង្កើតរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ ដែលត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញនៅក្នុងហាទីស្ហដែលរាយការណ៍ដោយអ៊ិពនូម៉ាស្អូទ ដោយប្រសាសន៍របស់លោកថា៖ “អ្នកដែលកែប្រែការបង្កើតរបស់អល់ឡោះ”។ អល់ឡោះជាម្ចាស់មហាដឹងបំផុត។

អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ប្រការនេះត្រូវបានហាមឃាត់ទាំងចំពោះបុគ្គលដែលធ្វើ និងបុគ្គលដែលគេធ្វើឲ្យ ហើយកន្លែងដែលគេសាក់នោះ ត្រូវក្លាយជាប្រការកខ្វក់(ណាជិស)។ ប្រសិនបើអាចយកចេញបានដោយការព្យាបាល នោះត្រូវតែធ្វើវា ទោះបីត្រូវវះកាត់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេខ្លាចថា វានឹងបណ្តាលឱ្យស្លាប់ បាត់បង់សរីរាង្គ ឬមានការប៉ះពាល់ដល់ការប្រើប្រាស់វា ឬកន្លែងសំខាន់ណាមួយនោះ គឺមិនតម្រូវឲ្យបំបាត់វាចេញឡើយ។ ហើយនៅពេលដែលគេប្រែចិត្ត សុំការអភ័យទោស នោះគេនឹងលែងមានបាបទៀតហើយ។ ប្រសិនបើគ្មានអ្វីប៉ះពាល់ ឬធ្វើឲ្យគេខ្វល់ខ្វាយទេនោះ គឺតម្រូវឲ្យបំបាត់វាចេញ ហើយគេនឹងទទួលបាប ប្រសិនបើគេពន្យារពេល។