فوائد الحديث

ពាក្យ “الثوب” នៅក្នុងភាសាអារ៉ាប់ គឺរួមបញ្ចូលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលគ្របដណ្តប់ផ្នែកខាងក្រោមនៃរាងកាយ ដូចជាខោ ឬសារុងជាដើម។

ការហាមឃាត់ចំពោះការបង្អូសសម្លៀកបំពាក់ គឺសម្រាប់បុរសប៉ុណ្ណោះ។ អ៊ីម៉ាំ អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ សាសនវិទូឥស្លាមទាំងអស់បានឯកភាពគ្នាថា ស្ត្រីអាចបង្អូសសម្លៀកបំពាក់បាន ព្រោះមានហាទីស្ហត្រឹមត្រូវពីណាពី ﷺ ដែលលោកអនុញ្ញាតឱ្យស្ត្រីអាចបង្អូសជាយសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនត្រឹមមួយហត្ថ។

អ៊ិពនូ ហ្ពាស បាននិយាយថា៖ ការបង្អូសសម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានហាមឃាត់ និងត្រូវបានដាក់បម្រាមដោយយោងលើភាពទូទៅនៃហាទីស្ហជាច្រើន។ ចំណែកឯទោសទណ្ឌរបស់វាគឺខុសគ្នា និងមិនត្រូវតែដូចគ្នាឡើយ ព្រោះអ្នកដែលមានចេតនាបង្ហាញនូវភាពក្រអឺតក្រទមមិនដូចគ្នាទៅនឹងអ្នកដែលមិនមានចេតនាបែបនេះនោះឡើយ។

អ៊ិពនូហ្ពាស បាននិយាយថា៖ ស្ត្រី គឺជាកេរខ្មាស(អាវរ៉ាត់)។ ដូចនេះ គ្មានបញ្ហាអ្វីឡើយក្នុងការបង្អូសសម្លៀកបំពាក់ត្រឹមមួយចំអាម។ ហើយប្រសិនបើមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ស្ត្រីអាចបង្អូសត្រឹមប្រវែងមួយហត្ថ រាប់ចាប់ពីភ្នែកគោលទៅ។

អាល់ក៏ទី បាននិយាយថា៖ សាសនវិទូឥស្លាមបាននិយាយថា៖ ជាទូទៅ ចំពោះអ្វីៗដែលលើសពីតម្រូវការចាំបាច់ និងទម្លាប់នៅក្នុងការស្លៀកពាក់ ទាំងប្រវែង និងទំហំ នោះច្បាប់របស់វា គឺគេមិនពេញចិត្ត(ម៉ាក្រុះ)។ ហើយអល់ឡោះតែមួយគត់ដែលដឹងច្បាស់បំផុត។

អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ប្រវែងនៃជាយអាវ និងសារុងដែលស៊ូណិតគួរស្លៀក គឺត្រឹមពាក់កណ្តាលស្មងជើង។ ប្រសិនបើគេទម្លាក់ចុះ រហូតដល់ត្រឹមភ្នែកគោលក៏គ្មានបញ្ហាអ្វីដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលបង្អូសហួសពីនោះទៅក្រោម គឺស្ថិតក្នុងឋាននរក។ ដូចនេះ ប្រវែងដែលស៊ូណិតគប្បីស្លៀក គឺត្រឹមពាក់កណ្តាលស្មងជើង ហើយគេអនុញ្ញាតដោយមិនមែនជាប្រការមិនគប្បី(ម៉ាក្រុះ)នោះ គឺទៅដល់ត្រឹមភ្នែកគោល។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលបង្អូសហួសពីក្រោមភ្នែកគោល គឺត្រូវបានហាមឃាត់។

អ៊ិពនូអ៊ូសៃមីន បានបកស្រាយពាក្យ៖ “អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងមិនមើលទៅកាន់”ថា៖ ពោលគឺការមើលទៅកាន់ដោយក្តីមេត្តាករុណា និងក្តីអាណិតអាសូរ មិនមែនមានន័យថា ជាការមើលទូទៅឡើយ ព្រោះគ្មានអ្វីអាចលាក់បាំងពីអល់ឡោះជាម្ចាស់នោះឡើយ ហើយក៏គ្មានដែលអាថ៌កំបាំងពីការមើលឃើញរបស់ទ្រង់នោះដែរ។ ប៉ុន្តែអត្ថន័យរបស់វា គឺមានន័យថា ជាការមើលដោយក្តីមេត្តាករុណា និងក្តីអាណិតអាសូរ។