فوائد الحديث

نذر در شرع: عبارت است از اینکه فرد مکلف و مختار، خود را به انجام چیزی برای الله متعال ملتزم کند.

کفاره سوگند: اطعام ده مسکین، یا پوشاندن آنان با لباس، یا آزاد کردن برده است و اگر نتواند، باید سه روز روزه بگیرد.

حکمت کفاره این است که مسلمان نذر را محترم بشمارد و به آن پشت نکند، و بر زبانش جاری نسازد.

انواع نذر: ۱. نذر مطلق: مانند اینکه بگوید: «برای الله بر عهده من نذری است اگر بهبود یافتم» و سکوت کند و قصد نذر معینی را نکند، در صورت بهبودی، بر او کفاره سوگند واجب است. ۲. نذر لجاج و خشم: یعنی نذر را مشروط به شرطی کند، با هدف بازداشتن از کاری یا وادار کردن به کاری؛ مانند اینکه بگوید: «اگر با تو سخن گفتم، بر من روزه یک ماه واجب است»، حکم آن این است که بین انجام آنچه ملتزم شده یا کفاره سوگند (در صورت سخن گفتن) مخیر است. ۳. نذر مباح: مانند: «برای الله بر من است که لباسم را بپوشم». حکم آن: بین پوشیدن لباس یا کفاره سوگند مخیر است. ۴. نذر مکروه: مانند: «برای الله بر من است که همسرم را طلاق دهم». حکم آن: کفاره سوگند برای او سنت است و آنچه نذر کرده انجام نمی‌دهد و اگر انجام دهد، کفاره بر او نیست. ۵. نذر معصیت: مانند: «برای الله بر من است که دزدی کنم». حکم آن: وفا به آن حرام است و باید کفاره سوگند بدهد و اگر مرتکب شود، گناهکار است ولی کفاره از او ساقط است. ۶. نذر طاعت: مانند: «برای الله بر من است که فلان نماز را بخوانم» با قصد تقرب به الله. اگر آن را مشروط به شرطی (مانند بهبود بیمار) کند، در صورت تحقق شرط، وفا به آن واجب است و اگر بدون شرط باشد، بی‌قید و شرط واجب است.