إعدادات العرض
بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ
بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ: شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَإِقَامِ الصَّلَاةِ، وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ، وَحَجِّ الْبَيْتِ، وَصَوْمِ رَمَضَانَ» یعنی: «اسلام بر پنج [بنا] استوار است: شهادت دادن به اینکه معبودی [به‌حق] نیست جز الله، و اینکه محمد بنده و پیامبر اوست، و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات و حج خانه [کعبه] و روزهٔ رمضان».
[صحیح] [متفق علیه]
الترجمة
العربية Kurdî English Kiswahili Español اردو Português বাংলা Bahasa Indonesia فارسی தமிழ் हिन्दी සිංහල Tiếng Việt മലയാളം Русский မြန်မာ ไทย پښتو অসমীয়া Shqip Svenska Čeština ગુજરાતી አማርኛ Yorùbá ئۇيغۇرچە Türkçe Hausa Кыргызча or नेपाली Kinyarwanda Malagasy Română తెలుగు Bosanski Lietuvių Oromoo Nederlands Soomaali Српски Deutsch Українська ಕನ್ನಡ Wolof Mooreالشرح
پیامبر صلی الله علیه وسلم اسلام را با پنج رکن آن به بنایی تشبیه کرده که بر این پنج رکن استوار است، و بقیهٔ خصلت‌های اسلام همانند کامل کننده‌های این بنیان هستند. نخستین این ارکان: شهادتین هستند: شهادت به لا اله الا الله و محمدا رسول الله، که این دو یک رکن به حساب می‌آیند، و از یکدیگر جدا نمی‌شوند، و بنده با اعتراف به یگانگی الله و شایستگی او به عبادت به یگانگی، و در حالی که به مقتضای آن عمل می‌کند و به رسالت محمد صلی الله علیه وسلم مؤمن است، و از وی پیروی می‌کند واین را به زبان می‌آورد. رکن دوم: برپا داشتن نماز است، یعنی نمازهای فرض پنج‌گانه در شبانه روز: نماز صبح و ظهر و عصر و مغرب و عشا، با شروط و ارکان و واجبات آن. رکن سوم: پرداخت زکات فرضى، و آن عبادتی است مالی که در هر مالی که به اندازهٔ مشخصی برسد در شرع واجب می‌گردد، و به مستحقان آن پرداخت می‌شود. رکن چهارم: حج، یعنی قصد مکه برای برپا داشتن مناسک از روی عبادت الله عزوجل. رکن پنجم: روزهٔ رمضان است، یعنی دست کشیدن از خوردن و نوشیدن و دیگر مُفطِرات به نیت عبادت الله، از طلوع فجر تا غروب خورشید.فوائد الحديث
ملازم بودن شهادتین، به طوری که یکی از آنها بدون دیگری درست نیست، بنابراین [هر دو شهادت] یک رکن حساب می‌شوند.
شهادتین اساس دین است، بنابراین هيچ قول و عملی پذیرفته نمی‌شود مگر با این دو.