فوائد الحديث

Ligji islam është i lehtë, tolerant dhe mesatar ndërmjet teprimit dhe cungimit.

Robi duhet ta kryejë obligimin në varësi të mundësive, pa u treguar neglizhent dhe pa e tepruar.

Është e rëndësishme që robi të zgjedhë kohë kur është më vital për të bërë adhurim, e këto tri kohë janë ato në të cilat trupi është më i freskët për adhurim.

Ibn Haxher el Askalani shprehet: "Kështu, duket se Profeti ﷺ i është drejtuar me këto fjalë një udhëtari që po shkonte në një destinacion. Këto tri kohë janë koha më e mirë për udhëtarin, kësisoj njoftoi në lidhje me ato kohë kur ka më shumë vitalitet, sepse udhëtari, nëse udhëton natë e ditë pa pushim, do të lodhet dhe do të ndalet, e, nëse ai e zgjedh të udhëtojë në këto kohë energjike, do të jetë në gjendje të vazhdojë udhëtimin pa lodhje."

Ibn Haxheri po ashtu ka thënë: "Ky hadith sinjalizon që të kapemi për lehtësimet fetare, sepse kapja pas vështirësisë - vendosmërisë (ar. azimeh), në vend të lehtësimit, është teprim, fjala vjen kur dikush e braktis tejemumin kur nuk është në gjendje ta përdorë ujin dhe përdorimi i ujit e dëmton."

Ibn Muniri ka thënë: "Në këtë hadith tregohet një prej shenjave të profecisë. Ne kemi parë, ashtu si kanë parë edhe njerëzit para nesh, se çdo person që tregohet teprues në fe përfundon duke u shkëputur (nga ajo). Qëllimi nuk është ndalimi i kërkimit të përsosurisë në adhurim, pasi kjo është diçka e lavdërueshme, por ndalimi i teprimit që çon në lodhje dhe mërzi, ose teprimi në adhurimet vullnetare që çon në lënien e veprave që janë më të mira ose në nxjerrjen e farzit jashtë kohës së tij, si për shembull, dikush që kalon gjithë natën në namaz, pastaj fle dhe e humb faljen e sabahut me xhemat, ose e lë derisa të lindë Dielli dhe të dalë koha e farzit."