فوائد الحديث

អាល់កួរទូពីយ៍ បាននិយាយ៖ ឈ្មោះទាំងពីរនេះគឺរាប់បញ្ចូលនឹងឈ្មោះទាំងអស់ដែលស្រដៀងនឹងពួកគេដូចជា អាប់ទុលរ៉ហ៊ីម អាប់ទុលម៉ាលិក និងអាប់ទុសស៏ម៉ាត់។ ឈ្មោះទាំងនេះគឺជាឈ្មោះដែលអល់ឡោះស្រឡាញ់បំផុត ព្រោះវាផ្ទុកនូវលក្ខណៈសម្បត្តិដែលចាំបាច់សម្រាប់អល់ឡោះ ព្រមទាំងលក្ខណៈដែលចាំបាច់សម្រាប់មនុស្សជាតិ ពោលគឺ លក្ខណៈសម្បត្តិនៃអ្នកបម្រើរបស់អល់ឡោះ។ ហើយពាក្យថាអ្នកបម្រើគឺបង្ហាញពីការពឹងផ្អែកចំពោះអល់ឡោះយ៉ាងពិតប្រាកដ ដូច្នេះរាល់ឈ្មោះដែលមាននូវពាក្យនេះ គឺពិតជាសំខាន់ និងថ្លៃថ្នូរជាមួយនឹងបណ្តុំនៃពាក្យនេះ ដូច្នេះគេក៏នឹងទទួលបានសេចក្តីថ្លៃថ្នូនេះដែរ។ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតក្រៅពីគាត់បាននិយាយថា៖ បុព្វហេតុនៃការលើកឡើងតែឈ្មោះពីរនេះ ពីព្រោះនៅក្នុងគម្ពីរគួរអាន គឺមិនមានការភ្ជាប់ពាក្យ “عبد” (ខ្ញុំបម្រើ)ទៅកាន់ឈ្មោះណាមួយក្នុងចំណោមឈ្មោះជាច្រើនរបស់អល់ឡោះ ក្រៅតែពីឈ្មោះពីរនេះឡើយ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “وَأَنَّهُ ‌لَمَّا ‌قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ” (ហើយពិតប្រាកដណាស់ នៅពេលដែលខ្ញុំបម្រើរបស់អល់ឡោះម្នាក់ក្រោកឈរឡើង(ដើម្បីថ្វាយបង្គំនោះ)។ ហើយនៅក្នុងអាយ៉ាត់ផ្សេងទៀត អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “وَعِبَادُ ‌الرَّحْمَنِ”(ហើយបណ្ដាខ្ញុំបម្រើនៃម្ចាស់មហាសប្បុរស)។ ហើយទ្រង់បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតដោយបន្ទូលរបស់ទ្រង់ថា៖ “قُلِ ‌ادْعُوا ‌اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ” (ចូរអ្នកពោលថា៖ ចូរពួកអ្នកបួងសួងសុំពីអល់ឡោះ ឬពួកអ្នកបួងសួងសុំពីម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរសចុះ!)