از هانیء غلام آزاد شده ی عثمان رضی الله عنه روایت است که می گوید: چون عثمان بر قبری می ایستاد چنان گریه می کرد که ریشش خیس می شد؛ به وی گفته شد: در مورد بهشت و جهنم سخن می گویی و گریه نمی کنی اما در این مورد چنین گریه می کنی؟ وی گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «إِنَّ القَبْرَ أَوَّلُ مَنْزِلٍ مِنْ مَنَازِلِ الآخِرَةِ، فَإِنْ نَجَا مِنْهُ فَمَا بَعْدَهُ أَيْسَرُ مِنْهُ، وَإِنْ لَمْ يَنْجُ مِنْهُ فَمَا بَعْدَهُ أَشَدُّ مِنْهُ». «قبر اولین منزل از منازل آخرت می باشد، اگر کسی از آن نجات یابد، نجات یافتن از منزل بعدی آسان تر است و هرکس از آن نجات نیابد، نجات یافتنش از منزل بعدی دشوارتر است».